Leike

Każdego ranka patrzę w moje smutne odbicie w lustrze i wciąż nie wiem, jakiego koloru są moje oczy.

Kiedyś potrafiłem płakać na zawołanie. I płakałem, wierząc, że to oczyszcza duszę. Dziś nie umiem już płakać.

Można sobie przeszczepić nerki, wątrobę, serce. Powiedz mi, dlaczego nie można przeszczepić sobie ust? Gdyby, broń Boże, zginęła pod kołami samochodu, można by przeszczepić Jej usta innej kobiecie. A później ja spędziłbym życie, szukając kobiety, która ma Jej usta. I zakochałbym się w tej kobiecie, bo kochałbym już jej usta, jej uśmiech, bo wiedziałbym, jak cudownie smakują i jak cudownie całuje.

Zakochałem się w jej ustach. W ich kształcie, kolorze dojrzałej wiśni, w ich smaku, w tym, jak pełne są, jak układają się w uśmiech, jak delikatnie muskają mnie po skórze, jak krzyczą, bym je pocałował. Są stworzone do uśmiechu i całowania. Nie widzę ich w innej roli. Gdy się uśmiecha, miękną mi nogi. Gdy ją całuję, czas się zatrzymuje.

Nie jesteś szczęśliwy, jeśli nie masz z kim dzielić szczęścia.

Gdy zakochasz się w swoim przyjacielu, on przestaje być twoim przyjacielem.

Czasami ODCIĄĆ SIĘ możemy tylko od gałęzi, na której wisimy. Choć i to jest trudne.

Jak się pieprzy, to na całego, a my musimy cieszyć się z rzeczy małych.

Jestem nieszczęśliwie zakochany w kobietach. Nieszczęśliwie, bo bez wzajemności.

Mężczyźni po rozstaniu z kobietami dzielą się na cztery grupy:
- ci, którzy cierpią,
- ci, którzy się cieszą,
- ci, których to nie rusza,
- ci, którzy jeszcze o tym nie wiedzą.

W sprawach sercowych nie ma reguł. Cholera, a przydałyby się.