Niektórzy ludzie potrafią być naprawdę silni i dużo znieść. Ale gdy siądą wieczorem na balkonie, popatrzą w gwieździste niebo i zrobią "rachunek sumienia", wtedy uświadamiają sobie, że tak naprawdę nigdy nie zaznali szczęścia... Trudne dzieciństwo, później wspaniały długoletni związek, w który wkradła się podstępna choroba, ciągle zamartwianie się o tą najbliższą osobę.. Gdzie tu znaleźć szczęście? Jednak z krwawiącym sercem jeszcze można przybrać dobrą minę do złej gry..
Ale gdy przychodzi śmierć.. Kończy się świat. Pojawia się "zawieszenie" , dni pędzą, jak szalone, choć zwykle ciągnęły się niemiłosiernie. Zaraz minie rok, życie toczy się dalej, pędzi jak pociag, a ja czuję, że jestem gdzieś w oddali, obok tego wszystkiego- ze swoimi myślami, ze swoim smutkiem i samotnością. I tak bardzo nie chcę już tu być, ale idę do pokoju obok i widzę śpiących chłopców... I wiem, że muszę, nie dla siebie, lecz dla nich...

Każdego dnia modlę się, by złe decyzje podjęte przeze mnie, nigdy nie zaważyły o jakości Twojego życia, Synku..