Tęsknota, jest jak cień,
który próbuje złapać
od jakiegoś czasu,
W słoneczny dzień
wybiegnie mi przed dłonie,
by utulić ją...
i umyka znowu..
Przecież jej nie dogonię..

Gdzieś między
stacją być, chcieć i mieć..
był mój przystanek,
nie wysiadłam,
nie przeoczyłam,
pojechałam dalej,
czasem właśnie zły pociąg,
zabiera na dobrą stację.
Czy miłość
będzie tam czekać..
nie wiem.

Jaka wielka jest pustka
nicości,
W koło przeszłość przez lasy się toczy,
wielkie, ciemne ptaki miłości zamieniają się w dzieci nocy..
Strumieniem życie prze lasy się przędzie,
w koło kwiatów barwne firany,
Życie ludzi trzyma wszędzie..
czy jest prawdą?
czy też jest skłamane?

Miłość jest nieobliczalna..
można się sparzyć albo przeżyć coś pięknego.
i nie ma nic wspanialszego
niż poznać osobę, z którą rozumiesz się bez słów,
i której potrafisz
przyznać rację..
A prawdziwe ryzyko
to zaprzepaścić szansę,
a nie z niej skorzystać..
.. więc proszę, korzystajmy..

Podarowałaś mi największy skarb..
i wdzięczność mam niezmierną po kraniec mojego świata.
To właśnie Ty nauczyłaś mnie oddechu, pierwszych kroków, smaków, uśmiechu i słów.., wszystkiego, co potrzebne będzie na następne moje lata.
A teraz powiem z serca mojego gorącym biciem,
dziękuję Tobie Mamo,
dziękuję za..
- życie

Ot i fraszka
trochę męcząca igraszka,
nie ważne jak bieżasz
lecz dokąd zmierzasz.
Czy lotem, pociągiem czy pieszo Twa podróż się mieli..
lecz zawsze na skrzydłach niech niosą Anieli.

W międzyczasie,
nie spostrzegłam,
kiedy mój cień
zaczął stawać się mniejszy.
Czuję to każdą niknącą cząstką.
Dobrze.. tak..
zniknę..
-
Jedyne czego oczekujesz to..
- spokój ?
W takim razie
Jedyne co mogę dać, to..
- cisza

Wysuszonych trzcin
szelest niewzruszony,
smętnie dopływa kolejna fala, zapach powietrza
jak lek smakuje
i otulił tę chwilę swobodą.. tylko zdziwiona żaba 🐸 przygląda się z dala..
nie kuma o co mi chodzi..

Zostawiam za sobą
pakiet zmarnowanych chwil
pustych dat,
myśli poplątanych
westchnień ciężkich jak głaz, uczuć jak kamienie,
które dźwigało serce moje przez ostatnie dekady lat,
zagubione drogi
ścieżki zaplątane między
moim być a moim ja.

Powiedz..
jak to zrobiłaś,
na marginesie samotności.. rozstanie i ból .
nadal swobodnie oddychasz.. nadal z uśmiechem witasz każdy nowy dzień,
wierzysz, że miłość
jest wszędzie,
że szczęście dopiero nadejdzie..
Powiedz, jak to zrobić?

Chmur gęstwina
dachy miasta
w garści trzyma
Słońce zduszone
łapie ostatnie spojrzenie
w chmur mroku
jakże to upiorne,
i ile w tym uroku..

Bezcelowe tęsknoty
wyrosły na mej pościeli,
otulają złudnym ciepłem dokładnie..
czasem szczypią i kłują na przemian to razem..
mamiąc serce moje
zamglonej przeszłości obrazem

Nie dane nam
poznać się na tyle,
by wiedzieć
kiedy uśmiech i kiedy smutek nadchodzi,
Może w następnym wcieleniu,
nasze drogi przytulą się do siebie
by bez pośpiechu, leniwie..
przyszłość wspólną doganiać?

Burzliwy sen przyniósł
szarady uczuć rozwiązanie
w międzyczasie
sprzedajesz mi fałsz,
i z czasem zgubiłeś mnie miedzy stacją
być, mieć a chcieć
dlatego w banale słów
szukaj dalej tej jedynej..
oazy swej wyśnionej
wśród malw strzelistych malowanej
bez mego cienia
bez mojej dłoni
znajdź
kochaj
i bądź
- Spełniony -