Szukałem cię wśród planet
w przestrzeni ukrytych chmur

na skraju przepaści
naszych skrytych myśli

w niezamieszkałej galaktyce
zagubionych pragnień i snów

pośród blasku księżyca
nocą na skraju dróg

w zapisanych rysach
wyznaczających granice
naszej ukrytej miłości
zapisanej wśród gwiazd.

Jesień się zbliża
bociany już odleciały
tylko Ty jesteś
wypełnieniem mojej ciszy
pustki mojego serca

między początkiem a końcem
naszego przeznaczenia
w pochmurne deszczowe dni
chwilami naszego istnienia.

Przyjdź do mnie jesienią
kiedy liście opadną z drzew
ogrzej moje serce
gdy nadejdą deszczowe dni

Przemyj moje rany
kroplami swoich łez
abym poczuł żar
płomieni tej miłości
zagubionej wśród gwiazd
ukrytej gdzieś w oddali
nad błękitnym niebem.

Szukałem cię w zgiełku ciszy
przywołując w otchłani czasu
byłaś iskrą tego płomienia
latarnią oświetlającą moją duszę

namalowanym pejzażem tej płaszczyzny
która okruszkami łaknęła moje myśli
chwilą tego błękitnego obrazu
barw namalowanych naszych postaci

myślałem że jesteś przelotnym wiatrem
zapisanym na piasku naszych wspomnień
pozostawionych w głębinach oceanu
ukrytych na dnie naszych marzeń.

Przechodzą czasy rozpędzone
jak lokomotywa przeznaczenia
w otchłani oddalonych myśli
w przestworzach zagubienia

i tylko promyk wyobraźni
na grzbiecie trudów tej wyprawy
odchodzi z wiatrem w zapomnieniu
wśród opadających chwil

jesienią w kroplach deszczu
nad wodospadem spadających wspomnień
w marzeniach które mogły nadejść
ale utknęły gdzieś wśród chmur
w kolebce utracone
w jeziorze niezliczonych snów.