Uwielbiam
pełnię księżyca
pełnię w dłoniach...
takie cycy-cacy na tacy rąk

można je ściskać
miętosić
wąchać jak warzywa przetarte na tarce warg
pić sok
co z nich spływa

Uwielbiam rogalik z księżyca
wąski przesmyk nieba
w który się zmieszczę od początku do końca
i jeszcze
ile będzie trzeba

Pachnący i chcący
wyssany z drogi mlecznej
na pamięć zgniatam
jądrami planet wszechświat.

Nazbierać można naręcze miłości
na polanach oblanych słońcem
gdzie kwitną oni

między kolanami mają maj
cola w cieniu pragnienie ich poskromi
a czekolada w słońcu stopi się lada chwila

zamiast ją gryść
będą oblizywać czekoladowe palce
jak lody na patyku: wskazującym, serdecznym
umazani młodością beztroską
wskazaną przez serdecznego Boga

a On patrzy
zazdrości
właśnie na takich polanach wolałby być tylko człowiekiem.

Kubuś Puchatek
to najzwyczajniej szalony miś
po pierwsze nie nosi spodni ani majteczek
po drugie ma taki mały rozumek
po trzecie wszystkich kocha

Mogę zrozumieć ekshibicjonizm
i ograniczenie intelektualne
ale żeby nie mieć wrogów?

Powiadam światu
Załóżmy tylko czerwone kubraczki!
może to wstyd czyni nas nieprzyjaciółmi?

Miejcie słońce

latem wiosną
gdy zimno
w deszczu między grzmotami burzy
między dniami różnymi
i nocą
w łóżku
w wannie
w pocałunkach
[...]

Nie giń Bogini!
masz! ode mnie nowe kapcie
uśiądź na kanapie
zjedz kanapki
daj dłonie
niech się o nie troszczę

Bóg i my
z tej samej gliny na zaszczytnym szczycie
świata stoimy
[...]

Ilu to mężczyzn
patrzy na każdy Jej krok

łykając ślinę

kształt bioder
biust
anielskość
w ruchu płynie

Poważną częścią mózgu zjadają
sprężyste ciało od krągłości po serce

polują na Jej myśl

fantazjują o...
tu i teraz
tu i tam...
pod prysznicem
nad prysznicem

Nie potrzeba na Ziemi innych aniołów
nad anielskie nie-dziewice.

Przytul mnie, Podrap mnie

Ogonkiem pochylam trawy
rozkołysany
łapkami ugniatam piach

Przytul mnie
Podrap mnie

jestem taki zaspany
nawet nie szczekam [...]

Pani TO sobie wyobraża!
normalnie, taki żar rzadko się zdarza

wiem, Pani się nie obraża
że obraz Pani
posiadam
kocham się z nim
zanurzony jak w głębię żony
której nie posiadam

Pani wie, co Jej dam

Ze wszystkiego się Pani spowiadam
z oddechu
bólu
poruszenia

Pani nie chce nic zmieniać

no może jedno
bym odczarował z niemocy
wszystkie te wyobrażenia.

Łabędziem będziesz

pierzastym aniołem z szyją wyciągniętą do Nieba
ciałem w stawie
myślą w chmurach
ustami na ustach nauczysz się śpiewać

pogłaszczę pióra
stopy z błonami schowam w dłonie bez błon

ja Ty i On [...]

Gdzieś jest

Cierpię na niecierpliwość

Już umiem umierać
wstawać z martwych umarłych od zmartwień

wypatrywać: gdzie jesteś
dostrzegać: gdzie cię nie ma

Gdzieś jest?
Jeśli jest...

Wszystkie gdzieś w jedną odpowiedź wciskam
Nie chcą się zmieścić
Krawędź tysiąca okoliczności
za wąska jest i za mało jest śliska.

Gdy w twoich ustach...
Gdy w twoich ustach z nieukojem
szukam twojego serca woni,
chciałbym cię zgnieść w objęciu mojem,
zawrzeć jak ptaka w mojej dłoni.

I ściskam twe najsłodsze ciało
śniąc, bym, pijany szczęścia trunkiem,
mógł pokryć ciebie całą, całą,
jednym jedynym pocałunkiem.

Lubię, kiedy kobieta...
Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,
gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie,
i wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie.

Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,
gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,
gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem
i oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem.

I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania
Przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania
zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,
gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.

Lubię to – i tę chwilę lubię, gdy koło mnie
wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,
a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.

Zrób coś, abym rozebrać się mógł jeszcze bardziej
Ostatni listek wstydu już dawno odrzuciłem
I najcieńsze wspomnienie także zmyłem
I choć kogoś nagiego bardziej ode mnie
Na pewno mieć nie mogłaś, zrób coś, bym uwierzył

Zrób coś, abym otworzyć się mógł jeszcze bardziej
Już w ostatni por skóry tak dawno mi wniknąłaś
Że nie wierzę, iż kiedyś jeszcze nie być tam mogłaś
I choć nie wierzę by mógł być ktoś bardziej otwarty
Dla Ciebie niż ja jestem, zrób coś, otwórz mnie, rozbierz

Leżymy obok siebie
Palce moje leniwie przebiegają
klawisze twoich piersi
trącają struny twych ust
delikatnie naciskają guziki powiek

Słyszę harmonię twojego oddechu

Finał rozbrzmiewa
pianissimem naszej krwi