Chciałabym podziękować wszystkim tym, którzy obmawiali mnie za moimi plecami. Dzięki tym ludziom mam się od czego odbić, jeśli kiedyś upadnę na tyłek. Poza tym dowiedziałam się jak ciekawe mam życie, w oczach innych.

Życie to ciągłe zamieszki
Takie wydarzenia, co zmuszają do ucieczki
Nieprzekroczone rzeki
Ludzkich wspomnień deszcze
Sekundy drwin jak wieki
Wszystkie chwile wywołujące dreszcze
Nie opuszczam gardy
Niszczę mur pogardy
Nienawistne spojrzenia moją codziennością
Odznaczam się własną odpowiedzialnością
Strumień niewypowiedzianych słów
Dusi i otacza mnie całą
Walczę, by nie przechodzić przez to znów
Być dziewczynką, słabą i małą

Fale hebanowe
O brzegi rozbijane
W oknach kraty metalowe
Lata z życia wyrywane
Więzień na kozetce
Zmącony umysł żalem
Jedyne myśli: o ucieczce
W sercu wypalane żarem

~***~
Bo z aniołami trzeba ostrożnie. Nigdy nie wiadomo, czy nie znalazł się wśród nas przez własny upadek...