Przed świtem
niedomknięte bywają sny

na parapecie
odbijają się witraże
z zamarzniętych szyb
paruje jeszcze życie

przemyka pod powiekami
obraz wiosny
kwitną magnolie w moim ogrodzie

"Czasem to co na pierwszy rzut oka wydaje się nam oczywiste
z dystansu bywa bardziej widoczne"

Jest jedną z tych osobowości
której nie zdołałam rozgryźć
sam siebie nie potrafi określić
a co zrobić z
kimś kto sam siebie nie rozumie?

tak bardzo pragnie kochać
znaleźć dla siebie ciepły kąt
po czym zamyka się
jak żółw w swej skorupie

Kiedy tak
za tobą tęsknię

pada śnieg
kładzie się miękkim puchem
pokrywa wszystko mrozem

sople zastygają w milczeniu
tylko,gdy zaświeci słońce
lśnią kryształki girlandy
tęczą kolorów nieba

kiedy tak tęsknię
zamykam się na świat

Bliżej mi dziś do gwiazd
na firmamencie nieba

próbuję odnaleźć ciebie
mleczna droga mnie prowadzi
czasem gubię się niestrudzona
w wirującym gwiezdnym pyle

z daleka widzę jaśniejący punkt
jesteś na wyciągnięcie mojej dłoni
już dotykam cię wierzchołkiem palców

lecz nagle

Tej nocy
umierała kolejny raz

przeznaczona czarnej pani
kroczyła dumnie przed siebie
jej niebieska sukienka była
jak blask spadającej gwiazdy

oczy wtedy przygniatał smutek
lecz nadzieja jaką w sobie miała
dawała błogi niczym niezmącony spokój

Tego roku
lato było wyjątkowo upalne

rozchylone płatki róż
usychały z pragnienia
kierowały pąki w stronę źródła

czerwone winogrona lśniły
w sierpniowym słońcu
nabrzmiałe,pękały w dłoniach

dojrzałe kiście puszczały sok
spływały lekkim strumieniem

tylko my niewinni z ust do ust
czerpaliśmy ten słodki smak...

Noc jeszcze we mgle
zatopiona płacze deszczem

ciężkie krople spadają
na ponure okna
a jej serce moknie
przenika na wskroś

żal ,którego nie może
pomieścić w jednej dłoni