w afrykańskiej wiosce
matka przyciska rozgrzane kamienie
do małych piersi córki

sprasowane
nie przyciągają męskich rąk
zawracają z ryzykownej kobiecości

porażone bólem
głęboko wrastają do środka

nic - żadna miłość i pocałunek
nigdy nie wydobędzie ich
z płonącego jeziora wewnątrz

sukienki bitych dziewczynek
boją się kropli krwi
cieknącej wzdłuż uda

opasują ciasno ciało
wduszają je w ścianę
kneblują usta

(2019)

mój przyjaciel z dzieciństwa
i jego młodsza siostra

on pucołowaty radosny
z uniesieniem na życzliwej twarzy
wymawia moje imię chwyta za ramię
na jego policzki wzbiera rumieniec
ona - mała dziewczynka z wadą wymowy
rozbujana na huśtawce
odpycha się klapkami od ziemi
ciepły wietrzyk chwyta w locie jej chichot [...]

po narodzinach
w szpitalu zorganizowano chrzest

kroplą wody ostrożnie
narysowano znak krzyża na czole
nie oczekując cudów
gładząc główkę
szepcząc dziękczynienie

dziewczynce nadano imię nadzieja
powiedzieli wada śmiertelna
na pewno nie przeżyje do porodu

wytrzymała dwa długie dni
błąd statystyczny

(2019)

o drugiej w nocy
telefon zaufania odbiera kolejny raz

to moment dla tych co czekają na najgłębszą noc
by pod trupim wiekiem ciszy dosłyszeć
pękające lampki wewnątrz oczu

krew schwytaną w sieć żył
wierzgającą i skołowaną
opływającą krajobraz zniszczeń
wewnętrznego świata
co jeszcze przed chwilą w blasku słońca
tętnił nibyżyciem
a teraz jak samotny słoń
szuka miejsca by konać niewidzialny

o drugiej w nocy wciąż jest szansa
można wyciągnąć nadgarstki z gorącej wody
rozwiązać kabel z szyi
upuścić tabletki na podłogę

zawiesić życie na ostatniej linii

(25/4/2019)

na cmentarz dla bezdomnych
świt przychodzi bez oczu
wiatr nie szarpie gałązek drzew tylko
ich truchła
ucięte i rzucone na bok
jak mszalne dzwonki stłumione ręką

tabliczki wiszą choć nikt nie czyta
on zamarzł na przystanku
ona przy oknie życia
prosząc o niemowlę którego nigdy [...]

biały kubek z szerokim uchem
w nim szara słomka i życie
wypijane powoli wyciekające z warg
na zawiązaną na szyi chustkę

miłość wyrażana ruchem głowy
śmierć pozostawiana sama sobie
kładąca koc na zmarznięte stopy
wykręcająca wózkiem
do pustego pokoju

kto wynajdzie lekarstwo
na zanik mięśni naszych sercowych
kto jest silny

(2019)

bałem się
tak długo trzymałem samotność za rękę
myślałem - zazdrosna nie odda ci mojej dłoni
przestraszysz się
zlękniesz

uśmiechasz się tylko smutno
mówisz - najpierw dom staje się pusty
później z niego wychodzisz nie chcąc wracać

a potem nagle zapominasz drogi powrotnej
i nie wiesz już w którą samotność przepaść

(z dedykacją)

przyjdzie czas
poprosi cię - daj mi być samą
kiedy zaczyna mnie brakować

nie będzie chciała
byś dojrzał niknące wyspy w jej oczach
prującą się nitkę życia

nie będzie chciała
abyś widział jak zdejmuje obrączkę
żeby o świcie (to tak daleko)
poślubić z tobą ponownie
wszystko to co zostało
z cofającego się ciała

odkrywco
nabierz wtedy jej usta w dłonie
przyłóż jak wodę do własnych ust
niech przecieka ci jeszcze
przez palce

nie dorośniemy za was
dzieci najdroższe na świecie
i biedne jak mysz kościelna
dzieci z oczami jak pięć złotych
i wy z sercem niewartym niczyjego grosza
aniołki uwagi otoczone przez najbliższych
i sierotki marysie z główką wtuloną w ramię smutku

nie dorośniemy za was
nie mamy rąk małych jak spodki z makiem
nie pasują nam spinki w kształcie pszczoły
możemy tylko czekać naszym zbyt głośnym czekaniem
niewydarzonym tak kochającym
bezdzietnym

nie dorośniemy za was
i nie dorośniemy bez was
więc nie wygłupiajcie się jeszcze
z tym za dużym krzesełkiem
w niebie

nie potrafię odejść od ludzi którzy dawno odeszli
nie umiem milczeć o tych co zamilkli bo tak chcieli
nie mogę zapomnieć staruszki
płaczącej że o wszystkim zapomina

głupi odźwierny
przytrzymuję otwarte drzwi za tymi
którzy umierali oknami

mówię że przecież poezja

Spotkałem na ulicy mężczyznę, który wyciągnął różaniec z portfela i rzucił go na ziemię, krzycząc, że Boga już nie ma.

Zobaczyłem staruszkę, która podnosiła z ziemi wilgotną od deszczu kromkę chleba, mówiąc, że to Boże ciało.

Znałem również dziewczynę z porażeniem mózgowym, przykutą do wózka, wołającą mnie po imieniu. Kładziona w łóżku i podnoszona z niego, była w życiu zarówno wyrzucanym paciorkiem różańca i unoszonym chlebem.

ciebie mój smutku nie prowadzę za rękę
chodzisz samotnie tam gdzie ja nie mogę
rozpuszczasz ustami owdowiały grosik śniegu
co rano wyprowadzasz na spacer psa
co niegdyś jeździł koleją

mgłę niby chustkę upuszczasz na zniszczone groby
pod przydrożnym krzyżem
zostawiasz pachnący szalik i dotyk

fikasz koziołki na trzepaku [...]

ty calineczko zrobiłaś to źle
nikt o zdrowym rozumie
nie widział przecież
kosza czerwonego kapturka
w rękach głodnego kopciuszka
tomcia palucha zjeżdżającego
po lśniących i pięknych włosach roszpunki
królowej śniegu wygrzewającej plecy
w rozżarzonym piecu baby jagi
jasia i małgosi
filuternie podkładających ziarnko grochu [...]

barwna gruba chusta
okrywająca szyje dwojgu
obejmującym się staruszkom

idą obiecująco powoli
patrzą tylko w siebie
on - przygniata laską żółte liście
ona - wyciera zaczerwieniony nos
cichnie zanim coś powie
prawie nie zostawia już śladów stóp
i miłość upuszcza sikorkom [...]

ja wcześniak siedmiomiesięczny
ważący niecałe dwa kilogramy
były mieszkaniec inkubatora
z początku wstydliwie niezdolny
do samodzielnego oddychania

proszę cię ogromny świecie o wybaczenie
bo nie dałem ci czasu na przygotowanie

pukając do twoich drzwi
jak nadgorliwy natręt [...]