ty calineczko zrobiłaś to źle
nikt o zdrowym rozumie
nie widział przecież
kosza czerwonego kapturka
w rękach głodnego kopciuszka
tomcia palucha zjeżdżającego
po lśniących i pięknych włosach roszpunki
królowej śniegu wygrzewającej plecy
w rozżarzonym piecu baby jagi
jasia i małgosi
filuternie podkładających ziarnko grochu [...]

barwna gruba chusta
okrywająca szyje dwojgu
obejmującym się staruszkom

idą obiecująco powoli
patrzą tylko w siebie
on - przygniata laską żółte liście
ona - wyciera zaczerwieniony nos
cichnie zanim coś powie
prawie nie zostawia już śladów stóp
i miłość upuszcza sikorkom [...]

ja wcześniak siedmiomiesięczny
ważący niecałe dwa kilogramy
były mieszkaniec inkubatora
z początku wstydliwie niezdolny
do samodzielnego oddychania

proszę cię ogromny świecie o wybaczenie
bo nie dałem ci czasu na przygotowanie

pukając do twoich drzwi
jak nadgorliwy natręt [...]

ponieważ zasypiałeś we mnie
wycofałam się cicho
do opuszków palców

by nie zbudziło cię bicie mojego serca
wkładałam je do drobnych piersi
rzeczy niewielkich
jak tykające małe zegarki
rytmicznie upadająca kropla wody
regularne kroki listonosza
cyklicznie przewracana strona w książce

hałaśliwą uporczywość świata
odprawiałam na progu ciała
wypuszczając mu na do widzenia
w poprzek drogi wszystkie czarne koty
jakie przysiadły mi na rzęsach

gdy się urodziłeś
zaplątałam ci we włosy
pytanie o swoje serce
byś znajdował je
w zegarkach książkach
kropli spływającej po policzku

trwajcie
wrażliwi na dotyk ludzkiego głosu
przyjmujący każde słowo na ciało
do bezbronnych oczu
opuszczonych jak garda rąk
bez ochronnego płaszcza dźwięku

nie mogący usłyszeć źle
uchwycić ironii w zdawkowym: proszę
nadać nadziei zawieszonemu zdaniu
puścić mimo uszu nienawiści [...]

moja mama już w dzieciństwie
musiała zostać matką
dla własnej matki upitej do nieprzytomności

dla młodszego rodzeństwa
któremu dziecięcymi rękoma prała pieluchy
i tuliła do snu

serce mojej mamy jest sercem
wszystkich matek którymi już była

jedynie gdy krwawi
to łzami tej jednej
jakiej nie miała

taki był dziewczęcy
skóra cienka prawie przeźroczysta
nawet komarom zdarzało się nie zauważyć
gdy wygłodniałe zechciały spróbować
niskokalorycznej pożywki

głos delikatny czysty
jakby zerwany spragnioną ręką
z pochylonej wiśni
i włosy - wplątane w kobiecą szczotkę
wyglądały jak loki królewny [...]

ze strofy pierwszej
szanowny podmiot będzie łaskaw zabrać
zdjęcie rodziny
której odwiedzin tak długo wyczekiwał
w pustym pokoju wiersza nie powinno być
obcych fotografii
a ściany muszą pozostawać czyste jak kartka

w strofie drugiej i trzeciej
samotny podmiot niech odzwyczaja oczy
od wspomnień zastygłych pod sufitem [...]

Krzysztofie Kamilu coś kochał
wbrew czasom stojącym w szpalerze szyb
jak ugięte szubienice
urodź się ognikiem białą laską
do odnajdywania ścieżki pośród mroku
dla obłąkanych i wzgardzonych
bądź zorzą co wzniesie ich sen ponad powiekę
kulą która przeszyje dusze strwożone

ptaku serca Haliny Poświatowskiej
odżyj tkliwą dobrocią [...]

jaki plakat o zaginięciu wywiesić
temu ratownikowi widzianemu ostatni raz
gdy tamował wyciekającą krew z przeciętych żył starca
za którym nikt by się nie obejrzał na ulicy

był tam - przytrzymywał jego szyję ponad tonią
synowskim trwaniem
rozpalał oczy przysięgą walki do samego końca
owiniętym nadgarstkom składał hołd z własnego życia

gdzie powinno się szukać
tej zmęczonej matki trzech nieurodzonych dzieci
trzymała w drżących palcach ich niewyraźne zdjęcia
odrysowując główki wyobrażając sobie serce
może [...]

w umysłach psów eutanazja jest słowem obcym
jego znaczenie przysłania ludzka dłoń
gładząca sierść
skomplikowaną wymowę
zastępują dziecięce usta przyciskane do nosa
a niepokojący wydźwięk
zagłusza wyszeptywane raz po raz imię
mające ukoić stonować
dodać śmierci znajomych rysów
barwy domu zapachu karmy
ubrań wymoszczonych wygodnie w kojcu

w słowniku psów eutanazja to pojęcie za trudne
nie da się go zawrzeć ani w merdaniu ogona
ani w głośnym szczeknięciu przed wyjściem na spacer
co najwyżej w cichym pisku
kiedy ukochana twarz rozmywa się w nieznaną
zanikając powoli pod łagodnym litościwym dotykiem

w językach człowieczych słowa nie mają oczu
choć są takie które wpatrzone bezustannie w cierpienie
proszą nie o ludzkie już - ale o psie poszanowanie

a kiedy ona nie wróci do ciebie na noc
odnajdź jej trop
w samotni uśpionego domu
cierpliwie pozbieraj ze ścian ślady po dłoniach
opiekuńczo przygarnij - owiń w całun pamięci
najlżejsze drżenie powietrza po oddechu
nieś na palcach ciepło zapalonych lamp

bądź nicią po której wróci Ariadna
bądź Orfeuszem
co nigdy nie odwrócił się od Eurydyki [...]

ten jeden dzień – jakże byłoby im łatwiej
gdybyś i ty świecie walczył razem z nimi
każdą kroplówkę dzielił na pół
z bólu nie do zniesienia
zabrał choć krzynę – tak by wystarczyło na sen
na przeczytanie bajki dzieciom

odcinał część tabletki
usunął własne piersi
zamiast nadawać pusty termin
mianownik - kto? co? [...]

siedmiomiesięczny wcześniak
wrzucony zimą do kontenera na śmieci
czy ktokolwiek wie czy wolałby być usunięty
niż gasnąć na mrozie
jeśli tak proszę powiedzieć
nie wiemy czy nadawać mu imię

siedmioletni filip z pękniętą czaszką
bity tak długo aż przestanie chorować
na zespół downa
czy ktokolwiek widział uśmiech w jego oczach [...]

(dzieciom, które nie nadeszły)

którym z was byłeś ty
gdy z dziecięcą radością wierzyła
w dom pomalowany śmiechem
czujne warty ponad uśpioną kołyską
w pierwsze szelki choinkę dekorowaną
cukierkami

którym z was był on
gdy z dziecięcą troską [...]