To takie dziwne, mówić do ciebie
No bo ty przecież nie żyjesz
Byłeś tu kiedyś, byłeś na pewno
Teraz w wspomnieniach się kryjesz
To takie dziwne rozmawiać z tobą
Nad naszym wspólnym grobem
Ty chyba myślisz że nie pamiętam
Krótko nosiłeś żałobę
Lecz moja pamięć miewa się świetnie
Pamiętam twoją agonię
Pamiętam pieśń przerwaną zbyt wcześnie
Stos twój w mej głowie wciąż płonie
Więc nie mów do mnie „było, minęło”
Pora iść wreszcie do przodu
Bo jeśli pójdę, to już nie z tobą
Ciebie znów składam do grobu
Próżno mi kłamiesz żeś żyw, żeś jak nowy
Przez słowa twe widać kości
Ja w zmartwychwstanie ducha wierzę, ciała
Ale nie naszej miłości

Bardzo proszę o opinie i rady!
EDIT: odnośnie utworu :P

Dziś stoję pośród ciemności
i szukam blasku nadziei
lecz ludzie, mnie ograbiwszy
nadzieję także już wzięli

Bezsilni niczym marionetki
porozwieszani na sznurkach przeznaczenia
tańczymy do nieistniejącej muzyki
a On nam przygrywa

Śmierć białą kosę ściska w swej dłoni
zaciera ręce szacując plon
choć, podejdź bliżej, przyjmij nasz płomień
przed białą kosą ochroną on