tkliwym wzrokiem spoglądam w dal
głaszczę cię w myślach
szeroko otwieram oczy
jeszcze kilka sekund tęsknoty

ogarniam swój świat
jedno tylko wiem Ciebie mi brak
gwiazdy niech znaczą Ci szlak
sam rozumiesz - zawsze tam gdzie ty - ja

noc, przykrywam łzy
czuję jak mnie rani
każdy szelest...
udaje ze to nie boli

strach jest silniejszy niż miłość

nie ogarniam życia
jest okrutne
jak mogę dać je dziecku,
i skazać go na ten bezsens?

smutku łzy na rzęsie
cierpiącego serca
dziś sądzi je cały świat
prostytutką nazwa
bo szukało szczęścia

a gdy już zachłysnęło się oddechem widma miłości

zniszczyli wszystko
spokojnie i cicho
jak tchórze bojące się życia
wmawiając sercu że dziwka

widmowym pociągiem
brnie w przestrzeń
uzbrojona
targa ze sobą grzech
spłodzony lichej nocy
w jej niemocy
infantylny wampir żywi się krwią
suchoty duszy i otwarte rany
nie
zakończy się czas bezkresnej wędrówki
poszukiwania i strat
siła tkwi w naiwności wiary
ślepym wzrokiem oszukuje się
marznie osowiała nimfa
nieludzkim głosem jęczy o pomoc
a w jej dłoniach serce
które błaga o miłość

listopadowa noc snem wzrusza
plonie znicz zbolałego sera
cisza skwierczy
moje poczucie nicości i śmierci
zakopuje żywcem wspomnienia
tamtego dnia
kiedy ciepłą dłonią dotykałem
twojej zimnej skroni
jeną łza wzruszenia pożegnałaś życie
na które tak czekałaś
niepoznana ludzkim oczom
mojego serca ambrozjo
dziś oddaje w twoje ręce moje utrapienia
pochłonięty marą życia
wierze że czuwasz
ciało z mojego ciała
krew z mojej krwi
choć zamknąłem tobie oczy
choć cię pochłonęła ziemia
choć oddech ci zabrała
ja dziś wspomnieniem o Tobie oddycham

Ku pamięci Pauliny

Zamykam oczy w pośpiechu
bezpodstawnych żądań mam dość
Ta noc rozkłada czarne anioła skrzydła
by ukoić swój ból
czarem boskich rąk
W namiętnej tęsknocie
gaśnie papieros utopionych nadziei
świat budzi się
A ja spalam swój oddech
w niedoczytanych myślach
A to , to ta noc tchnęła cień życia
troskom oddała uśmiech
niebieskim błękitem
ubiera dziś nagie ciała
aniołom zwraca to co skradło zło
Tu w pośpiechu ulatują sekundy
czarnymi rzęsami trzepocze czas
a my tak tkwimy w bezkresie
tonących fal istnienia
uderzających w kamienny brzeg
z nadzieją że gdzieś ukryto perłę szczęścia

bezdomna noc
gwiazdom oddała pocałunek
otwarta w sercu rana
wycie psa żałosne
bezlitosny czas
utwierdza w przekonaniach
włóczykija los
na palcach stąpa cisza

milcz!
nie żałuj, nie płacz
żeś wygnany

spuszczasz ogon jak zbity pies
tułasz się miedzy ulicami
szukasz ciepłego oddechu domu
a przebija cię na wylot
lodowaty chłód wspomnień -
zimny i ciemny kąt

wbijasz paznokcie w skórę
wypijasz jeszcze szklankę Jaka Daniels
przekraczasz granice cudu
budujesz skradziony dom marzeń

lampka czerwonego wina
delikatnie moczę w nim swój język
degustuję się słodkim smakiem
wonnym zapachem napełniam nozdrza
przenika mnie całą
od stóp do głowy czuje jego
gorący żar
drżę cala jeszcze odurzona
alkoholiczka
pragnę więcej i więcej bez końca
zatapiać swój umysł w błogim stanie szczęścia

tkliwie pocałunkami
pieszczę ciało
tak pragnę dotknąć dziś ,,,
myśli zbłąkane,,,
zbolałym sercem
ulotnymi chwilami
częstuje się
twoim dotykiem
skrytym w pamięci
nosze motyle w sercu
[...]

Zwiewną sukienką odziałam,
swoje nagie piersi

Kuszącym zapachem czarnej kawy
namaściłam ciało

Wilgotną słodką nutą cynamonu
umalowałam usta ...

Jednak nikt nie puka
Tylko dzwoniąca cisza w uszach
przeplata się z wonią oczekiwania

I ten strach
że to nie moja nuta
na twoich ustach ...

Zatapiam się w codziennym dniu
w prozie życia odnajduję utopię
moja ostojo! umieram tęskniąc
moje serce pożera samotność dziwka
dziś stukam do wszystkich bram
krzyczę niema ...
głucha na nikczemników słowa
moja głowa
niewolnik nikczemnego czasu
który rozrywa dusze
nadziejo zrogowaciały diable [...]

rozpostarł skrzydła anioł
biel swoją zgubił
w przeciągu zdarzeń

tobie dał dziś skrzydła
niech niosą cię w mroku nocy
spełnia ukryte w sercu tęsknoty

za błękitnym niebem
ukrył swoje serce
upojone słodką trucizną

chwilą spowił marzenia
gdzie ty i ja
a życie urzeczywistni marzenia

soczystą nuta
rzucił zaklęcia
aż ziścił się cud nowego życia

Myślę o śmierci.
Lecz boję się jej
Zimnego spojrzenia.
Kiedy to Ona i Ja
Staniemy sobie na przeciw.
Zginą wszelkie złudzenia !

Ostatni oddech,
Ciało zwiędnie.
Mszę odprawią w Kościele.
Na pogrzeb przyjdą
Starzy przyjaciele.

Oswajam się z tą myślą.
Tkwi ona w moje głowie.
Nie daje spokoju!

"Żeby odejść!
Świecie zgasić!
Umrzeć samotnie w pokoju!"

bardzo stary wiersz ..... ale dziś chyba świat wali mi się pod nogami

szukam przyjaciela
od westchnień
gdzie kolejna niedziela
rozpadnie się w drobne kryształy uśmiechu
zamknięta w śnieżnej kuli
w śnie szukam ucieczki
do świata gdzie radość dnia
ukoi ból nocy

w klatce codzienności
otchłani i przepaść
targana wiatrem
pragnę stoczyć walkę
z dzisiejszym dniem
gdzie diabeł obdarował mnie
pocałunkiem słodkiej trucizny

nie pragnę ale krzyczę niemym głosem
błagam o przestrzeń
skrzydła anioła
chce dziś twojej pomocy
proszę nie dorzucaj mojej dłoni