Szłam wąską uliczką, kiedy dobiegły mnie starszliwe krzyki grupy mężczyzn.
- Dobrze, że ja taka nie jestem. - mruknęłam pod nosem.
Powoli się do nich zbliżałam. Zwolniłam tempo, chciałam mieć jeszcze chwilę zanim usłyszę obelgi kierowane w moją stronę. Dla takich jak oni każda dziewczyna wyglądała na prostytutkę. Wiedziałam, że i mnie za nią wezmą.
Spojrzałam w czarną odchłań pomiędzy szczeliną dwóch wieżowców.
Ale szybko zmieniłam obiekt.
Byłam już blisko, aż za blisko tych ulicznych ćpunów.
Przekierowałam wzrok do góry. Popatrzyłam z głęboką troską na niebo. Spoglądałam na nie jakbym miała je ostatni raz przed oczami.
Wyglądało jak ocean martwych dusz. Dlaczego akurat tak?
Sama też zadałam sobie to pytanie. Może dlatego, że całe niebo było czarne jak smoła.
Ale [...]