"- Ile razy serce musi pękać, żeby już nigdy się nie posklejało?
-Nie poskleja się wtedy, gdy już nikogo ważnego przy Tobie nie będzie, a to się nigdy nie stanie"

Mam ochotę wejść pod kołdrę z przyjacielem i śmiać się do rozpuku zapominając o całym świecie. Chcę wreszcie poczuć się bezpieczna.

Pierwsza miłość jest jak drzazga. Wbija się w serce i nawet, gdy myślimy, że skutecznie ją wyjęliśmy, kawałek zostaje i zarasta się. Jest, chociaż jej nie czuć.

Serce, ma swoją osobną hierarchię wartości którą się kieruje i ani potężny rozum, ani drzemiące poczucie winy, ani zdrowy rozsądek walczący po stronie przegranych, nie jest w stenie go przekrzyczeć.

Życie jest jak partia szachów. Obmyślasz strategię i bicia, ale jeden ruch przeciwnika i musisz planować od początku.

Prawdziwe szczęście polega na uśmiechaniu się, wbrew wszystkim przeciwnościom losu. Bo kiedy masz do kogo, żadna przeszkoda nie jest nie do pokonania.

Nie ma co kpić z czyjegoś strachu, trzeba pomóc go przezwyciężyć.

Życie na krawędzi ma to do siebie, że nigdy nie wiesz, po której stronie wylądujesz.

Bo najgorsze to być niezdecydowanym w temacie miłości. Wtedy można stracić wszystko w mgnieniu oka.

Dopiero poznając czyjeś marzenia, można określić jakim jest człowiekiem.

Uczuć powodowanych muzyką nie można przystawić obok miłości czy przyjaźni. To jest zupełnie inna kategoria, w której zawierają się wszystkie emocje świata.