Anegdoty — Ivelios

-Wiesz Mistrzu brakowało mi Ciebie, twoich nawyków, dziwnych decyzji i nieprzewidywalności.
-Wiem. Zastanawia mnie tylko, czemu mówisz o tym w momencie jak nas aresztują?

-Dawnośmy się nie widzieli.
-Przepraszam. Zbłądziłem, zatraciłem się w życiu polegającym na alkoholu, zabawie i bez odpowiedzialności. Porzuciłem nauki...
-Nie przepraszaj, przeszedłeś swoją drogę, czas byśmy sprawdzili czego się nauczyłeś, do czego ona Cię doprowadziła i jakie wnioski wyciągnąłeś.

-Wszystko zostało już kiedyś powiedziane.
-Może i tak, ale nie przeszkadza to w powiedzeniu tego jeszcze raz. Niektóre słowa, bądź zdania, aż proszą się o powtórzenie...
-Na przykład?
-Kocham Cię, pięknie wyglądasz, tęsknie...
-I tyle?
-To więcej niż Ci się wydaje mój młody uczniu, zdarzają się sytuacje kiedy człowiek chciałby to powiedzieć jeszcze chociaż jeden raz, ale nie ma takiej możliwości.

-Mistrzu, a może chociaż dzisiaj odpoczniemy? Wigilia jest...
-Wigilia, wigilią, ale jeżeli ucieknie nam nagroda za to zadanie, to nie będziemy mieli za co pić w sylwestra.

-Widzisz mój drogi Uczniu, istnieją dwie drogi do zwycięstwa, jedna długa, powolna i nudna, ale za to bezpieczna i druga, krótka, szybka i ekscytująca, ale za to cholernie niebezpieczna.
-To trochę jak w kartach, dobrze rozumiem? Jeżeli chcesz wygrać dużo i szybko, musisz postawić wszystko na jedną kartę, duże ryzyko, ale i duża wygrana, albo pusta kieszeń.
-Długo będziesz mi wypominał tamten wieczór?
-Raczej nie, bo kończą mi się pomysły.

-Mistrzu, to moi przyjaciele, Oni potrzebują pomocy!
-A co mnie to...
-Cena nie gra roli, oddam wszystko, tylko im pomóż.
-Hm, w takim wypadku będziesz codziennie gotował. Chodźmy zanim będzie za późno.
-Ale, ja już gotuje codziennie...
-Idziesz, czy będziesz czekał, aż coś im się stanie?

-Mistrzu, oni do nas celują...
-Widzę.
-Nie przejmujesz się tym?
-Czym? Tym, że wygląda na to, że zaraz nas ograbią, a potem rozstrzelają jak sitko?
-No, na przykład tym...
-Nie bardzo, wydaje mi się, że oni potrzebują kilku informacji, a tych się nie da wyciągnąć z trupów. No i po co zabijać kogoś kogo później znowu można będzie ograbić, albo można wziąć do niewoli i wykorzystać do najcięższych prac?

-Mistrzu, gdzie jesteśmy?
-W lesie.
-Ale jakim lesie?
-Z tego co widzę iglastym.
-Ale jak się nazywa?
-Czemu pytasz?
-Bo mam wrażenie, że się zgubiliśmy.
-Prawdziwy mężczyzna się nie gubi, on po prostu czasami zbacza ze znanej drogi, by iść nowo poznawaną ścieżką.
-Czyli się zgubiliśmy?
-Tak, ale idąc cały czas prosto na pewno kiedyś wyjdziemy z tego lasu.

-Witaj Mistrzu, dawno żeśmy się nie widzieli!
-Prawda, trochę czasu minęło, to jak gotowy do drogi?
-Skąd wiesz, że chcę znowu podróżować z Tobą?
-Tacy jak Ty zbyt spragnieni są wiedzy i przygód, by przepuścić okazję jaka się nadarza... I słyszałem, że zostawiła Cię ta dla której porzuciłeś swoje podróże ze mną, nie żebym nie mówił, że tak to się skończy.
-Kiedyś dowiem się kto Ci o tym wszystkim donosi i go zabije... Ruszajmy.