To niesamowite, że w jednej osobie mieści się cały świat...

Chyba zbyt często zapominam, że oprócz Nas istnieje też normalny świat.

Mam wewnętrzną potrzebę pomocy innym, nawet kosztem własnym... To się chyba nazywa powołanie.
Cele, priorytety, zasady, marzenia, wszystko się zmienia... A to chyba nazywa się dorastanie. Prawdopodobnie dorastam.
Wreszcie.

Czasami wystarczy odpowiednie nastawienie i okazuje się, że dany problem jest dziecinnie prosty, a wydawał się taki olbrzymi, bo sami go takim stworzyliśmy.

Na samym szczycie góry tańcz i niech cały ten pusty świat z zazdrości aż zaczerwieni się!

Ach te dorosłe, ludzkie serca niepamiętające młodzieńczej wiary w wiosnę jesienną porą ...

Z dnia na dzień mamy sobie coraz mniej do powiedzenia...
Oby nie zniszczyła nas ta przeklęta rutyna.

Zachodzące słońce to najwspanialszy moment w ciągu całej doby, ponieważ mimo iż zaraz zapadnie noc, przypomina nam, że rankiem pokonując horyzont, wzejdzie na nowo i wypełni świat blaskiem.

Możecie zabrać mi tą całą materialność, za którą tak pędzicie, lecz nie pozwolę Wam, odebrać mojej (nie)zwykłej, dziecięcej radości z życia, która sprawia, że na okrutny świat patrzę z blaskiem wiary .

Zazdrość - mordercze uczucie... Albo ja je w sobie zabije, albo ono zniszczy mnie...