Heban

Kiedy byłam młoda, nie wiedziałam co to
czekałam, aż nadejdzie.
Aż buchnie gorącym żarem, intensywna.
Kiedy byłam dorosła, czekałam dalej.
Przez 3 miesiące.
Aż poczułam, że ją tracę.

Umarły dom,
nie milknie.
Niezliczonym tchom,
niesłyszalnie,
melancholijne jęki,
wydaje,
wydźwięki.

Martwe łzy,
nie cichną.
Bezbrzeżnym oceanom,
bezsilne,
słonych kropli,
kapanie,
o bruk.

nagie łyse drzewa
wiją się ponad strumieniami cierpienia
gdy raz dostaniesz się do tego domu
domu śmierci na zawsze wpadniesz w ciemną otchłań zapomnienia.