Wiersze — GONYA

Boisz sie pomyśleć,,,
nie myśl tylko czuj,
worek pragnień otwieram,
to znów zamykam,,,
składam po cząstce
siebie
tak jak puzzle na krawędzi snu…
stąpam delikatnie
po pełni wszystkiego
z całego Ciebie nic nie chcę,,,
…
moja nadziejo na szczęście
bezwzględne
po drodze
do mnie samej
różanymi myślami
usłanej

nie zginę bo czuję i wiem…
Jestem

rozwieszam przestrzenne
wątki
na skali doznań
może
pomogą uchwycić
.........
miłość,smutek.........
lub zobojętnienia stan

wznosi
mnie
i
opływa
łagodnością

szept istnienia

...gdy jest mi źle
wtedy myślę,
że
tak dłużej być...
nie może,
jak przykry sen,
gdy przyśni się
to budzisz się,,,
przecież
koszmar wiecznie
trwać nie może... [...]

serce powiedziało mi
całą prawdę o Tobie
wyliczyłam
jego
puls
wiem, dla kogo bije...
i Ty wystukuj tak zawsze
moja głęboka miłości...
proszę...
tak... tak... tak... tak
ciepło mnie otoczyło
oddechem czułym

-dla Ciebie będę...
dla Ciebie będę zawsze
biło...

…czujesz jak płonę,,,moje usta palą
gorące dłonie
i głowa nieusłuchana,,,
cała płonę
na przekór sobie,
dwa słowa od rana mają
moc rażenia,
ciało
nienasycone,,,
umieram z pragnienia…
widzisz jak płomień
poraża moje skronie,
zamykam oczy, świat
wiruje
a miłość ogniem płonie…

…gdy to się zdarza, czasem
nie za często,
to do utraty słów …na końcu
języka,,,
sadzam rozsądek
i swoją dzielność…
a w wypowiedzi
rozkoszy brakuje
oraz
lekkości doznań,,,
które kierują mnie ku Tobie,,, [...]

przez głowę
myśl …jak strzała
i
ani chwil nie postała
pobiegła przed siebie jak szalona ,,,
hej !zawołała,
skórę zmarszczyła od nosa
do czoła
bolesnych wspomnień nie doznała,
wyprzedaż zasobów
wrażliwych [...]

.....jestem jak skała

trwale w Ciebie zaklęta
sukces-

wytrwałość,
osiągnięcie
szczęścia…
nie na skróty…
spełnienie-marzenie

na moich ustach -

Twoja ręka…

i miłość na wyciągnięcie dłoni…

… w og­ro­dach
mo­jej
duszy chadzam stopą nieprędką
szu­kam słodyczy,
które prze­nikają i odurzają
a są tak
sub­telne, że
czy­nią ją… niet­kniętą…
poszu­kuję no­wych
doz­nań
w og­rodzie duszy [...]

…w spojrzeniu nieobojętnym
chłodu dostrzec nie mogę
skojarzeniom prostym zaufałam
i im wyszłam na drogę
aby niebo opisać przed Słońca zachodem
łagodne westchnienie,
serce przepełnia
a niebo się chmurzy,
padać
będzie…
ale po burzy i przed,
spokojem zaciąga
sklepienie…
przy drodze leżą kamienie
i trawa
posłusznie układa wiatrem czesane źdźbła
mamienie…
spojrzeniem nieobojętnym sięgam daleko
poza horyzont widoku
i płaszczem plecy okrywam,
…tak tu cicho po zmroku

…możesz mnie przygarnąć
w otchłań rąk,
czy w przepastnej ramion umieścić toni,
możesz utulić w sercu,,,
lub jak Calineczkę
zamknąć w dłoni…
możesz do ucha
szeptać słowa:piękne…

o duszy nieopowiedzianej
nikomu [...]

…wiersze konieczne
do napisania na przekór sobie
niczym innym są
jak tylko westchnieniem
ku Tobie
poszalałym…
ale spokojnie,,,
gdy jesteś w moich myślach
i snach zarazem
to słowa same brzmieć chcą
w ustach…
Tobą
nienasycone…
znam swoją miłość

aż nadto dobrze
serce dyktuje mi
do niej drogę…
a wiersze fruwają
gdzie chcą…
ot tak sobie…

...różowa nieobojętność
weszła mi w drogę
przeszyła wzrokiem
nie odezwała się
słowem
tylko milczała
ale to dawno było
i na przedmieściach miasta...
zdawkowo
uśmiechała się
jakby nie chciała spłoszyć
spojrzenia
wiotkiego ...
różowe
niepamięci przestrzenie
oswajam sobą...

zatrzymałam czas
na szklance,
ust
kwiat,
okryty tajemnicą
pachnie tylko dla mnie...

tryskam energią
niespożytą
połykam szczęścia hałst,
czas już nie umyka
ani w miejscu nie stoi,
tylko mnie przenika
subtelnie i cicho
jak łagodnością
przepojona muzyka...
kołysze i studzi
rozpalone skronie,
zimny nadciąga wieczór...
a ja czekam na Twoje
dłonie...

...błękit na okrętkę przyszywany
do podszewki losu
i zapomnienia czas
niedopięty jak palto
jesienne
usidlił mnie
pomiędzy
szeptem a westchnieniem,
z natchnień się nie
rozbiorę i nie odwieszę
miłości
jak niepotrzebną rzecz
naprędce
przechodząc
nad tym faktem
z obojętną miną...
błękit miłości dojrzewa we mnie
jak
subtelna materia ...
nienatrętnie ale znacząc swoją siłą
niezwyciężoną
nieusuwalne kody
uczuć...