A kiedy Europa zostanie już zjednoczona
Pod butami niepodważalnej obowiązkowej słuszności
I wiatraków łany zastygną w sarkastycznym zdziwieniu
Bo nawet wiatr szczeznie w kamień ze strachu
A we mnie nie nastąpi wtedy przecież porwanie
Do cudu jednomyślności przez Schmeisser przy potylicy
To mam jeszcze tego asa w rękawie - myśl
Zwykła atawistyczna reakcja obronna nie idea
Że zostawię jak zwykle za sobą ten pieski świat kundli
I pójdę do wolności którą przecież już zaznałem
Szczęście w którym się z kobiety urodziłem
W którym dwadzieścia jeden lat spokojnie żyłem
Kupię od sąsiada furmankę z płaczącej ze śmiechu lipy
Zaprzęgnę do dyszla kupione jeszcze siwki dwa
I wyruszę z furą wypełnioną totalnym wbrew
Ciebie posadzę Kochana na zydlu naręczem miłości
Potem kłusem pojedziemy na wschód do Korei tej
Albo nad Bajkał zawsze przecież marzyliśmy
Lub w ostateczności tylko nad Niemnem
Gdzie Jana i Cecylii grób a wolność wciąż nie trup
I gdzie sowchoźniczek śpiew i samogonu ustom w bród

Jak co dzień wędrowałem do nieskończoności.
Dzisiaj wzdłuż brzegów Soły.
Spotkałem w pewnym ogrodzie staruszkę.
Siedziała w wiklinowym fotelu
I cierpliwie tworzyła piękne dobro na drutach.

Wtedy poczułem wiedzę.
W moim uwielbieniu życia,
Spokojnie, bez pośpiechu i lęku,
Zaszedłem na jego szczyt.

Garb nadwrażliwości,
W kożuchu pleśni sentymentów.
Zdiagnozował mnie duch postępu.

Na tym etapie
Dotarłeś do serca Człowieka.
Pobłogosławił mi Duch Święty.

Płomieniami niech będą języki
Rozpływające się w rozkoszy pocałunków
Wynikających z kochania
Żywiołu nad wszystkie

Niech będzie pierwszym
Drugim kolejnym ostatnim
Jedynym

Ciebie prosimy wysłuchaj
I spraw

Taka scenka satyryczna przydarzyła się poecie
Kiedy walentynkowej weny szukał w wiejskim markecie

Rozmyślał absztyfikant dojarki Kasi przy kasie
Jaka Walentynka rozklei w tę wieczór Kasię
Co mam wybrać emocjonował się może Mon Cheri
Raffaello Ferrero serce z Milki te z Wedla czy Merci
Jak osiołek przy żłobie nie umiał zdecydować i bęc
Ból w klatce piersiowej zawał i nagła śmierć
Choć nie doniósł ukochanej Kasi walentynki
Kasia mu wybaczyła i za jego duszę dała na wypominki

Ze siebie takich kiczowatych się śmiejemy dziś wszyscy wraz
Ale idzie i się rozpycha jeszcze bardziej ironiczny czas
Za pięć może dziesięć góra piętnaście lat
Kochający Kasię aby pokazać jej jaki z niego chwat
Jaki jest cool trendy eko bio i punkrockowy
Odstąpi Kasi swój przydział na ślad węglowy

Znam jednego człowieka
Który jest dobrym człowiekiem
I chętnie czyni ludziom
Dobro i sprawiedliwość
Bez względu na płeć
Wiarę i kolor oczu

Ale wie kiedy nie przesadzić
Kiedy trzeba podpisać się
Pod umową sporządzoną
Przez diabła lub jego prawnika [...]

Drwalem plującym w pobrużdżone dłonie, jak grudniowe grudy zimowej orki w ostrą skibę i zaraz żylastymi uderzeniami młotem w żelazny klin, rozłupującym dębową kłodę na ćwiary. Jego żoną cicho znoszącą gałęziówkę z wyrobiska i układającą ją cierpliwie w metry przy leśnym dukcie, na skraju zrębu. Jeich dziećmi spalającymi w ogromnym ognisku igliwne końcówki gałęziówki sosnowej, a na jego skraju, w gorącym popiole, piekącymi kartofle na drwalowskie drugie śniadanie i jeszcze grzejące herbatę ulung w butelce po winie pisanym, jak ikona, tylko patykiemb i zadeklowaną korkiem z pogniecionej i artystycznie uformowanej w owal szpalcie Trybuny Ludu.

Halinie Poświatowskiej i Edwardowi Stachurze poświęcam oraz nam, którzy byliśmy tamtą miłością.

Oświetlił czarną noc skrzącym się
Zmarzniętym w hitynowy pancerz śniegiem
W ilości znacznie nawet przekraczającej zwalistość poczwary

Pewnej schizofreniczce otworzył żyły
Musiała tydzień czekać na sekcje
Bo w życiu nie jest jak w hollywoodzkim
Serialu rzekomo historycznym o Japonii
W śmierci ciemiężonych nikt nie asystuje
Bo wtedy nie byłoby sekcji i nic na językach

Jest pewna cykliczność w lutym
Cykle astronomiczne i przyrodnicze
I twoje nasze ich bo minął kwartał
Poszedłeś do ginekolożki twojej żony
Na [...]

Ich miłość roztrwonił niekontrolowany krucafuksizm
Różnili się w sprawach podstawowych acz nie ich
On był przeciwko równości choć za sprawiedliwością
Ona kolaborowała z poprawnością posuniętą do powściągliwości

Toteż nie dostawał tego od baby co chłopu się należy
Odszedł więc zaschły prawie na południe od Brazos
Tam kędy Tischner z Wojtyłom filozofowali
I wesołością ironiczną formowali wolność w odpowiedzialność

Ona też nie została w tym eksplodowisku siromachy
Gdzie miłość co taką przebogatą [...]