Siedzę tutaj i szukam w swojej głowie co tam mam. Kiedyś Cię znałem, aż do tamtego momentu, gdy chciałaś sprawdzić smak ust Jego. Czy Cię znam? Sam nie wiem. Starasz się jak możesz, ale czy Ty się starasz czy raczej strach przed utratą normalności i czegoś pewnego? Ja nie odpowiem na to pytanie, gdyż nie znam odpowiedzi. Ty znasz?

Stracisz to docenisz. Wtedy otwierasz oczy na wszystko. Potrafisz się nawet przyznać do popełnionych błędów nie tylko przed sobą samym, ale i innymi.
Stracisz? Walczysz żeby nie stracić? Najpierw walcz z samym sobą, aby nie popełniać tych samych błędów, a potem walcz o to co wartościowe...

Rozmowa zawsze jest ważna. Nie można od tak odpuścić bez wyjaśnień bo wtedy demagogia wyobraźni przejmie władzę. Właśnie wtedy potrzebujemy rozmowy z kimś kto zna nas zbyt dobrze, ktoś kto wie że sama obecność bez zadawania pytań wystarczy.