Przez czas
Przez boleści,
Przez serce ku bram niezłomności po marzenia biec.

i nigdy przede wszystkim
w swoim życiu
nie zatrzymywać się..

Trudno mi ze sobą w niektórych chwilach pogodzić się ze samym sobą.
Trudno jest zrobić to z życia cholernie scholastyczną trwogą.
Trudno mi jest zrobić coś idealnie ,bo odrębny jestem niż inni.
Nie na tyle banalne to życie ,bym mógł dowiedzieć się dlaczego.
Jeśli za łatwo myślę o tym i daje się pokusom z doświadczenia własnego ,lecz
jestem pewien ,że wyjdę z martwego życia pokrowca swego.

Tak idąc sobie kręto czy prosto swoją własną ścieżką.
Nie zawsze wiem czy spotkam coś niebywałego czy dosyć : zwykłego, prostego
,ale jestem pewien i tak ,że wyjdę i będę wolny nie pozwalając do upadku własnego.
Jestem pewien ,że dam radę zrobić to po mojemu i ciągle mężnie krocząc
żyć dalej tak jak nigdy nie miałbym żałować tego.

Czuje się jak przepełniony nadludzką siłą ludzik który pomimo zwątpień czy smutku
swego życia z materialną rzeczywistością nigdy nie trudzi
na tyle ,by na leżu śmierci się obudzić
i stracić to co kiedyś mogłem tu na ziemi rozbudzić.

Zagadek mnóstwo odpowiedzi brak.
Tak zagadkowy bardzo jest ten świat.

Domysły korcą naszą ciekawość.
Wytężają zmysły proszą ,byś się zastanowił.

Chcesz się tak zastanawiać? Serio?
Nie masz na inne sprawy czy rzeczy czasu?

Zawsze możesz tracić czas.
Bądź szybko reagować ,by zdążyć go użyć od tak.

Póki twojemu życiu i innym sprawom ci służy.
Ale pamiętaj walczysz o swoje na próżno ci od życia wróżby.