Wieczór

Usłyszysz szelest liści schnących sennie drzew,
Chrzęst żwiru wolnych kroków na ścieżce.
Różami sen maluje puszysty obok krzew,
Aż się spać w tej ciszy nie chce.
Zobaczysz sklepienie z lokami mglistych włosów
Gdzie błękit w granat suto spływa,
Gdy malarz farb ogromnego stosu
Horyzont w miodowych zatrzymał trybach.
Poczujesz lekki powiew zasypiającego dnia,
A po nim powiew ciepła stęsknionej skóry,
Dłoń w dłoni, i z uśmiechem zgadniesz, że to ja…
Minuta, zawieszona na nutach o smaku konfitury, [...]

Jedna nuta to za mało.
Muzyka potrzebuje całej gamy.
jeszcze klucz i pięciolinię by się przydało,
Krzyżyki, znaczki, szlaczki i jakieś ramy.
Wtedy powstaje muzyka, gromada fal.
Powstaje coś, co z powietrza drżenia
Wyplata krajobrazy, opowieści, bliskość i dal.
W mroku zamkniętych oczu świat zmienia.
W wirze emocji, huraganie reguł,
Wciąż jest tam jedna, jedyna nuta.
Nie na afiszach, w świetle lamp. Gdzieś z brzegu.
Nie w lakierkach, szpilkach.. W butach.
I choćbyś roztańczył się aż lecisz,
Chociaż [...]

Kiedy upada anioł, traci skrzydła,
Robaki przenikają jego ciało,
A dławiących cieni mamidła
Porwać w mrok będą chciały.
Już wiem, że tak było.
Widziałem to przy tobie.
Straciłaś prawdziwą miłość,
Nie umiałaś rozmawiać z Bogiem.
Teraz, kiedy prawda do mnie dociera,
Aż żal mi Ciebie dziewczyno kiedyś miła,
Odrobinę żal też tego… "bochatera", [...]

To tak jest, to tak jest,
To tak bywa.
Czasem noc a w nocy deszcz,
Jednak prawda wygrywa.

Spadałem już tyle razy
Że ścianę nazywam podłogą
Myślę też, że mogło się zdarzyć
Przy spadkach upaść na głowę.

Bo patrzcie, przed chwilą kłąb pary, [...]

Wioska, ogród, przy nim stary dom.
Kłamstwo, zdrada i ból do mdłości.
Do was obojga słów tych ostatni skłon,
zabójców nie z musu danej miłości.
Świat, chociaż trudny, proste ma drogi.
Skoro tak żarliwie z różańcem modliłeś ,
To jak wyjaśniasz to przed Bogiem,
Że, grzesiu, czyjąś miłość zabiłeś?...
Bo mojej żony pożądałeś?...
A ty, ukochana moja jeszcze wczoraj,
Jakiej podszeptów słuchałaś zakały,
Że potraktowałaś jakbym był potworem?
Czy to tak trudno, ZANIM się zdradzi,
Po prostu [...]

To dobra gromadka, pracowici ludzie.
Tysiącami wrzucać trupy do pieców...
Albo choćby egzekucje wykonać w trudzie,
Gdy masowe, to się nawet od potu lepiły plecy.

Dzisiaj też czekał na mnie pluton, na siedząco.
Zanim udało im się mnie jakoś złamać,
To chórem dowodzili szeroko i gorąco,
Że chcieli pomóc, więc nie muszę kłamać.

Wokół pustka. Nikogo. Ani śladu człowieka.
Tylko cienie jakieś, skrzek wron im dzwoni,
Ciężko się napracowali, teraz tylko czekać,
Aż się ogrzeją, jak stos ogarnie [...]

Oto niezwykły zwrot na scenie!
Hamlet mrukliwym, przy tym, się zdaje.
Kiedy jednemu rozpacz dni na sekundy zmieni
Drugi znaczone wcześniej ściegi kraje.
Jak topienie przypalonego ogniem szczeniaka.
Chłodny wykon napisanego wcześniej skryptu.
Aż w końcu, mająca dosyć wycia mięczaka
Zirytowana powiedziała za dużo szczyptę.
Zapadki zapadły, mechanizm zazgrzytał,
Wszystko stało się absurdalnie proste!
Pożar pustynią stał się w chwil kilka.
Ostatnie nici złote przecięła prawdy kosa.
Patrzyłaś na moją radość, [...]

Jesteś piękna, mimo wszystko.
Jesteś przebudzonym wzrokiem
Mimo, że wszystko co widziałem prysło.
Jesteś snów sokiem.

Jesteś niewinna, mimo wszystko.
Choroby niemoc uwiodła marna dusza,
Co było w górze ściągając nisko,
Aż mur niezłomny skruszał.

Jesteś troskliwa, mimo wszystko. [...]

Siedzieli przy ulicy,
Kartonem chroniąc się przed deszczem.
Pan na psa mrukliwie krzyczał,
Szarpnął sznurkiem wreszcie,
A pies leżał, merdał i milczał.

Innego dnia, gdy szedłem tamtędy znów,
Menel rumiany oddzielał śmieci.
Wybierał kawałki jedzenia i dawał psu,
Jak najcenniejsze dary na świecie.
[...]

Czy wszyscy zaproszeni na stypę już przyszli?
Super, tacyście punktualni, to bardzo cieszy.
Pamiętajcie tylko, o tym, co ustaliliśmy -
Jak wypada zwracać się do tak zacnej Rzeszy.

Po pierwsze - na pewno nie "tchórze".
Potwierdzają to tu zgromadzeni odważnie liczni,
By fakty tego słowa stosownie zburzyć
Nazwą "efektywnie korzystający ze swojej pozycji"

Po drugie nie "zdrajcy" ani "oszuści" [...]

Głowę położyłem pierwszy raz
Gdy pierwsze niesforne słowa
Zagoniłem do zgrabnych fraz.
Naiwność i miłość były osnową.

Potem już było jak w rzeźni
Głowę co rusz odcinał nóż.
Każdego chyba duch świerzbił
By z krwi mojej pleść pąki róż.

Każdym zaś katem, co do jednego,
Był ten, który stał najbliżej serca.
I żaden nie sięgał pięt ostatniego,
Co krzyżem, z miłości, mnie przewiercał.

Ostatni egzekucję wykonał z dbałością.
Wprzódy otrzymawszy klucze mego domu,
Wszystkie rany wyleczył [...]

Tyle słów już skradziono z mojej głowy…
Mam tam ich warsztat, jestem rzemieślnikiem.
Wykopuję porzucone, zepsute, by je odnowić,
Żeby znów prawdy świeciły szykiem.
A kiedy lśnią brązem, srebrem i złotem,
Gdy wreszcie są obrazem własnych znaczeń,
Przychodzi cień i rozbija je młotem,
Zostawiając mi wspomnienia żebracze.
Jeszcze chrzęszczą skorupy rozbitej przyjaźni,
Wcześniej niby twarde, dziś skrzą kryształowo,
Wtem na ogniach wcześniejszej kaźni
Zrozpaczony tracę najpiękniejsze słowo!
Ile życia w [...]

Człowiek, potknięty losem, rozmasując nogi,
Spogląda w górę i cicho skowycze
"Ile jeszcze razy upadnę, Boże drogi?!
Ran i zmęczenia nie zliczę!"

Wiatr nagły pozrywał jesienne liście,
I szepcze pieszczotliwym gromem
"Tyle, ile upadniesz razy, oczywiście!
Przez wszystkie łzy słone."

Człowiek wzrok zaszklił czarno przygnieciony
"Co we mnie tak złego karasz?"
"nic złego tu nie ma" rozbłysnął promyk
"I kocham Cię dlatego, że mimo się starasz"

Na pustym polu, w półmroku wieczoru,
Wśród szarości pól klęczał człowiek.
Tym razem nie padł, bo coś go boli,
Lecz w końcu pojął swoją miłość z Bogiem.

dla W.

Quid Quidem

Zrozum, po pierwsze, czym jest miłość.
Lepiej zawczasu wiedzieć ile waży,
Bo często kości krwią zatrzeszczą,
Gdy dźwignąć prawdziwą Ci się zdarzy,
Zobaczysz zresztą…

Zrozum, po drugie, kim jest twój siewca,
Bo możesz przeoczyć, że pod uczuciem
Czasem los zamiast aksamitnych skrzydeł,
Przypina kolce chętne do kłucia,
Rodzaj mimowolnych szydeł. [...]

Przydaje się czasem taki spacer
Co wiedzie nas szlakiem przeszłości,
Przez dziecięce krzaki, młodości race
I późniejszych dni zagrzebane kości.
Koledzy, dziewczyny, przygody, chwile.
Jazda pociągiem zatłoczonym
Nad wakacyjne morze,
Kiedy buty i chleb były za bony.
Gdy było lepiej, a potem gorzej...
A pierwsza miłość?
Pamiętam ją ! Ona chyba też.
Chałupy były i wino było!
I pierwszych wierszy sztubacki dreszcz.
A dzieci? Och, wszystkie was witałem
Osobiście, tuż za światów bramą.
Wszystkie od razu w [...]