Jesteś piękna, mimo wszystko.
Jesteś przebudzonym wzrokiem
Mimo, że wszystko co widziałem prysło.
Jesteś snów sokiem.

Jesteś niewinna, mimo wszystko.
Choroby niemoc uwiodła marna dusza,
Co było w górze ściągając nisko,
Aż mur niezłomny skruszał.

Jesteś troskliwa, mimo wszystko. [...]

Siedzieli przy ulicy,
Kartonem chroniąc się przed deszczem.
Pan na psa mrukliwie krzyczał,
Szarpnął sznurkiem wreszcie,
A pies leżał, merdał i milczał.

Innego dnia, gdy szedłem tamtędy znów,
Menel rumiany oddzielał śmieci.
Wybierał kawałki jedzenia i dawał psu,
Jak najcenniejsze dary na świecie.
[...]

Czy wszyscy zaproszeni na stypę już przyszli?
Super, tacyście punktualni, to bardzo cieszy.
Pamiętajcie tylko, o tym, co ustaliliśmy -
Jak wypada zwracać się do tak zacnej Rzeszy.

Po pierwsze - na pewno nie "tchórze".
Potwierdzają to tu zgromadzeni odważnie liczni,
By fakty tego słowa stosownie zburzyć
Nazwą "efektywnie korzystający ze swojej pozycji"

Po drugie nie "zdrajcy" ani "oszuści" [...]

Głowę położyłem pierwszy raz
Gdy pierwsze niesforne słowa
Zagoniłem do zgrabnych fraz.
Naiwność i miłość były osnową.

Potem już było jak w rzeźni
Głowę co rusz odcinał nóż.
Każdego chyba duch świerzbił
By z krwi mojej pleść pąki róż.

Każdym zaś katem, co do jednego,
Był ten, który stał najbliżej serca.
I żaden nie sięgał pięt ostatniego,
Co krzyżem, z miłości, mnie przewiercał.

Ostatni egzekucję wykonał z dbałością.
Wprzódy otrzymawszy klucze mego domu,
Wszystkie rany wyleczył [...]

Tyle słów już skradziono z mojej głowy…
Mam tam ich warsztat, jestem rzemieślnikiem.
Wykopuję porzucone, zepsute, by je odnowić,
Żeby znów prawdy świeciły szykiem.
A kiedy lśnią brązem, srebrem i złotem,
Gdy wreszcie są obrazem własnych znaczeń,
Przychodzi cień i rozbija je młotem,
Zostawiając mi wspomnienia żebracze.
Jeszcze chrzęszczą skorupy rozbitej przyjaźni,
Wcześniej niby twarde, dziś skrzą kryształowo,
Wtem na ogniach wcześniejszej kaźni
Zrozpaczony tracę najpiękniejsze słowo!
Ile życia w [...]

Człowiek, potknięty losem, rozmasując nogi,
Spogląda w górę i cicho skowycze
"Ile jeszcze razy upadnę, Boże drogi?!
Ran i zmęczenia nie zliczę!"

Wiatr nagły pozrywał jesienne liście,
I szepcze pieszczotliwym gromem
"Tyle, ile upadniesz razy, oczywiście!
Przez wszystkie łzy słone."

Człowiek wzrok zaszklił czarno przygnieciony
"Co we mnie tak złego karasz?"
"nic złego tu nie ma" rozbłysnął promyk
"I kocham Cię dlatego, że mimo się starasz"

Na pustym polu, w półmroku wieczoru,
Wśród szarości pól klęczał człowiek.
Tym razem nie padł, bo coś go boli,
Lecz w końcu pojął swoją miłość z Bogiem.

dla W.

Quid Quidem

Zrozum, po pierwsze, czym jest miłość.
Lepiej zawczasu wiedzieć ile waży,
Bo często kości krwią zatrzeszczą,
Gdy dźwignąć prawdziwą Ci się zdarzy,
Zobaczysz zresztą…

Zrozum, po drugie, kim jest twój siewca,
Bo możesz przeoczyć, że pod uczuciem
Czasem los zamiast aksamitnych skrzydeł,
Przypina kolce chętne do kłucia,
Rodzaj mimowolnych szydeł. [...]

Przydaje się czasem taki spacer
Co wiedzie nas szlakiem przeszłości,
Przez dziecięce krzaki, młodości race
I późniejszych dni zagrzebane kości.
Koledzy, dziewczyny, przygody, chwile.
Jazda pociągiem zatłoczonym
Nad wakacyjne morze,
Kiedy buty i chleb były za bony.
Gdy było lepiej, a potem gorzej...
A pierwsza miłość?
Pamiętam ją ! Ona chyba też.
Chałupy były i wino było!
I pierwszych wierszy sztubacki dreszcz.
A dzieci? Och, wszystkie was witałem
Osobiście, tuż za światów bramą.
Wszystkie od razu w [...]

Dopiero kiedy z całych sił
Trzymasz sam kogoś, by nie utonął,
Prawda poucza naiwne sny,
Że życie nie jest żadną rolą.
Nie występujemy gdzieś w teatrze,
Nikt nie zagwiżdże przy potknięciu,
Po epickiej scenie nikt nie zaklaszcze.
Owszem, tu na scenie tak, albo więcej,
Gwiżdżą i tupią z byle powodu,
Lecz oni też myślą, że tylko grają.
Robią to z głupoty, czasem z głodu.
Bezmyślnie rany nacinają.
A jednak to co płynie, to prawdziwa krew.
Ból jest prawdziwy jak kwit za prąd.
Fizycznym kwasem zżera [...]

Ding dong, Ding dong
We mgle przenika mnie zimny smutek.
Juz swoje odliczył psiej wachty gong.
Już odszedł na zawsze Wiolutek.

Ding dong, Ding dong
I po co to było mnie wtedy ratować?
Za mało do pracy macie tu rąk?
Ja umiem przecież tylko składać słowa.

Ding dong, ding dong [...]

Żyjemy w korkach, pościgach,
Trąbiąc na wyprzedzane życie.
Nieważne w jakich grasz ligach,
lecz czy z peletonem zdążycie.
Kiedy się potkniesz - panika.
Klniesz na wszystkich dookoła,
Bo Twój peleton już znika
I chyba dogonić nie zdołasz.
Lecz kiedy upadniesz tragicznie,
Nie tak zwyczajnie, tak całkiem,
Zobaczysz jak te wyścigi uliczne
Są miałkie.
Wczoraj upadłem popchnięty.
Krew nie przestanie już kapać,
Ale dostrzegłem, zwinięty,
Co zanieść na koniec świata.
Niewiele, szczerze ujmując.
Wspomnienie [...]

Sam szedłem na szafot
Wspierając ciebie w bólu i chorobie,
Bo mimo obecnym, mrocznym trafom,
Dobry i kochany z ciebie człowiek.
Los nie był Tobie łaskawy.
Sznur podłych cieni spotkałaś,
Poczułaś też ogień ran krwawych,
Gdy cień Cię mrokiem kalał.
Kiedy tak patrzysz, jak moje ręce
Chwytają cię za poły sił ile,
Nie myśl, że uciec chcę przed cięciem. [...]

Hej bracie, bracie, życie jest piękne!
Dla każdej chwili warto jest trwać.
Choć czasem z bólu to aż uklękniesz,
Przeżyj to życie ucząc się stać.

Przez miasto idę powolnym krokiem
Nigdzie nie spieszę, nikt mnie nie goni.
W zaułki zerkam ciekawym wzrokiem
Na dni, co dawno wypadły z dłoni.
Tu mijam Tkacką, w kasztanach całą,
W wyścig pokoju graliśmy kapslami,
Do zmierzchu po polu jak dziki latałem,
A kumple ze mną, dzicz ramię w ramię.

Hej bracie, bracie, życie jest piękne!
Dla każdej chwili warto jest [...]

A jednak znalazłem miłość!
Ona istnieje! To fakt!
Dotknąłem jej twarzy. Tak było!
Zbierałem smak jej słodkich warg.
Tańczyliśmy razem w świetle nocy,
Nasze dłonie wędrowały po ciałach,
Cały świat przykrywaliśmy kocem,
Gdy Mleczna Droga na gwiazdach grała.
Tej samej nocy, po koncercie, ona
Była widownią, a my letnią sceną.
Śmiała się i klaskała, zarumieniona.
Niektóre jej gwiazdy do dziś się rumienią.
Miłość tak piękna! zapierała dech..
Gdybyście ją poznali też byście tak mówili.
Szkoda, że [...]

Kiedy jestem smutny
Kolory mają smak listopada,
Chłód jest jeszcze bardziej okrutny,
A serce szepcze niźli gada.
Na oczach siada czasu rosa,
Kradnąc powiekom ich sekrety.
Smutek, jak śmierci zimna kosa,
Wycina śmiech i podniety.. .
Ten smutek dzisiaj chciałbym poczuć...
Szarością i błotem ucieszyć wzrok,
Chłód chciałbym zabrać głodnemu kotu,
A serce niech bije choć raz na rok.
W tej chwili choćby i myślenie,
Jak nazwać ból i wlaną barwę nocy,
Piekącym toczy się strumieniem,
A serce nie chce wcale [...]