Ty.
Ciepło, światło,
Dotyk, skóra, zapach, włosy.
Dźwięk, muzyka, chrzęst i głosy.
Ciszy zabrakło.
Sny.
Obrazki, ruch, słowa, dłonie,
Nazwy, wymowa, wiara, interpunkcja,
Dyplom, smak piwa, sukces i funkcja.
Mgła, milczenie i ból na koniec.
My.
Łopot losu, słona bryza, inne planety.
Słowa, smaki, zapachy i dłonie.
Taniec serc płonie,
A wokół jadowite szepty.
Oni.
Przez uszy i oczy, jak tłusty dym,
Zamieniają słowa, demolują fakty,
Po kropli wiążą jadowitym paktem.
Haki przybito do chwil. Przestałaś być.
Ty.
Dłonie, słowa, zapach, smak.
Ja.
Kocham Cię i tak.

Jaki będzie mój ostatni wiersz?
Co zasunie kotary
W teatrze smutnym i starym?
Pochodnia? Fotel bujany? Słony deszcz?

Wspomnień pełnych słońca stosy,
Drzazg i ran całe fury,
Dusza z ogromną dziurą…
Co przed zamknięciem zdąży ad vocem?

Mój cień śmieje się pod nosem,
Choć barwy ma ponure.
On zna słowo, które
"Koniec pociągu" wywiesi nad losem.

Już nie liczę dni.
W ciszy ruin świata Fantazjany
Szepczę bezgłośnie:
Ty.

Quid Quidem

Dni, smaki, ciepło, dźwięki i głosy,
Mijając żegnają smutek i ból,
Cukier zaczyna smakować jak sól,
Diament powoli zamienia się w proszek.

Wieczność właśnie za oknem przemija
W zimowym chłodzie nurtu rzeki.
Przeszły już jest ten świat daleki,
Zabrakło marchewki w urodzaju kija.

W melodii zmierzchu szarość gra rolę. [...]

Historia o hiszpańskich bohaterach,
Napisana w trzech językach,
To fałszu przykład,
Bo zmieściła się w wersach czterech.

W social mediach ma niejedną stronę,
Grupy, panele, przecieki,
(trochę jak w przedszkolu dzieci ;-P)
I nic nie kojarzy się z domem.

W parkach emeryci, pozorne marabuty, [...]

Promyczku, czy wiesz, skąd się biorą noce?
Kiedy poznasz prawdę, łatwiej przyjdzie sen.
Otóż, po prostu to dzień zamyka oczy.
Kiedyś sam się wygadał - stąd ja to wiem.

Dzień ma w dzień strasznie dużo roboty.
Obudzić żyrafy, kaczki i kury,
Powciskać do kątów psotą senne koty,
Kwiatom makeup'y, drzewom manicury.

A dopiero zaczął! Patrz dalej: obudzić ludzi,
Rozpalić w słońcu, utkać jakieś chmury,
Podlać lasy, uczesać łąki, rzeczki rozbudzić,
Na niebo nanizać ptactwa barwne sznury,

Czekają w [...]

To niełatwa rzecz, mówię szczerze,
Kochać na zawsze ciebie, czy was.
Nie patrzeć na czas
I w łaskawy los wierzyć.

Wiedzieć, że wszystkie przyszłe lata
Już niosą niepokój i smutek,
Jak nieznośne kamienie w bucie,
I tak do końca świata.

A przecież to najpiękniejsza rzecz na świecie! [...]

Minął wiek, albo tydzień,
Od miejsca, gdzie tonął człowiek.
Do końca walczył z śmiercią zaciekłą .
Siecią udało się go wyłowić.

Radość staje naprzeciw krzywdzie,
Źródło wbrew wodzie słonej.
Świat pusty jest jak piekło.
Chowam się w tamten spod powiek.

Trzymam tam góry, fale nad morzem, [...]

Wyświechtane słowa, a tyle prawdy!
Widziałem ciebie na szkoleniu.
Świat wtedy się zmienił.
Przestał być sławny.

Widziałem jak chora oddychasz przez sen.
Mróz szczypał oglądających gwiazdy.
Każdy wieczór z Tobą. Każdy.
Jak tornado kryształowych lśnień.

Gdzieś przez drzwi rzucone - do widzenia [...]

Wszędzie szukałem dokładnie.
Nie ma i już.
Na śladach kurz.
Jak tęsknota Titanica na dnie.

Mówiłem Ci, że to unikat.
Wiele w życiu widziałem.
Rzeki całe.
Tylko ona brzmiała jak muzyka.

Wiem, że to nie twoja wina. [...]

. Co mi pan chcesz dzisiaj sprzedać?
. Niewiele, samo dobro!
. Jasne. Znów szampon z pułapką na bobry.
. Nie, proszę pana. Dobro. Bo z tym bieda.

. Bzdura. Po czym pan wnosisz?
. Skazali człowieka, bo mówił zwykłe słowa.
Powoli zbędna okazuje się głowa.
Logika aż tu się prosi, ale ją też mają w nosie.

. Nie obrażaj pan ludzi. A jak kogo to zaboli?
. Ból to mądre odkrycie natury.
Zło jest przyczyną, nie samym bólem.
Wrogiem nie oparzenie, lecz płomień.

. A ja tak myślę, że masz pan w tym biznesy..
. Cóż, jeśli temat sklepem, to ja odważnikiem..
[gospodarz gwałtownie zamyka drzwi z krzykiem]
Akwizycja wraz z butami dobiegła już kresu.

. Co mi pan chcesz dzisiaj sprzedać?
. Niewiele, samo dobro!
. Jasne. Znów szampon z pułapką na bobry.
. Nie, proszę pana. Dobro. Bo z tym bieda.

. Bzdura. Po czym pan wnosisz?
. Skazali człowieka, bo mówił zwykłe słowa.
Powoli zbędna okazuje się głowa.
Logika aż tu się prosi, ale ją też mają w nosie.

. Nie obrażaj pan ludzi. A jak kogo to zaboli?
. Ból to mądre odkrycie natury.
Zło jest przyczyną, nie samym bólem.
Wrogiem nie oparzenie, lecz płomień.

. A ja tak myślę, że masz pan w tym biznesy..
. Cóż, jeśli temat sklepem, to ja odważnikiem..
[gospodarz gwałtownie zamyka drzwi z krzykiem]
Akwizycja wraz z butami dobiegła już kresu.

Quid Quidem

Śmiech niemal się wyrwał z gardła
W garderobie cieni.
Kolczyk się rozpromienił!
Znam skrytkę! Tak łatwo wpadłaś.

Noc wytęża uwagę, puszcza gończe mgły.
Serce już ciche, pewne siebie dłonie.
Odkryję schowaną na zabawy koniec.
Niemal słyszę jak skrywając śmiech drżysz.

Sekundom krok popsuła trema,
Już wystarczy, już chcę Cię odnaleźć.
Do wtopionej w cienie tchnieniem niesie balet.
Ha! Ujawniam mroki!... A tam… Nic nie ma.

Sprytna! Lśnieniem się oszukałem!
Następna odkryta… Pustka. Poddaję [...]