suszy się dusza
umiera z tęsknoty do ciebie

czym byłeś?

największą inspiracją
natchnieniem
częścią mnie
pokusą
przekleństwem
grzechem
niebem

czymkolwiek byłeś wciąż jestem złamana
pęknięcie jest gdzieś w okolicy serca

jak przełamana na pół porcelana
która dopiero gdy złączy się na wieczność w jedną całość
będzie najpiękniejsza

muskasz mą duszę
motyli szept
z drugiego krańca oceanu

fala wzbiera się
zalewasz mnie
niespodziewane miłości tsunami

wylewa się
porywa mnie
i razem na tych samych falach odpływamy

gdzie szumią dusze miłości sen
gdzie jesteśmy pełnią
jednym oceanem

słowo toczy się przez usta
dla języków słowotwórcza rozpusta
słowotwórcza rozwiązłość
stosunki
współżycia
parowania
bitwy
na złamanie języka
a spełnienie gdzieś między słowami
umyka

umyka niewysłowione

w ciszy

dziś puszczam cię wolno
choć tak wiele nas przy sobie trzymało
jakby nas ktoś związał pępowiną
jeszcze przed urodzeniem
czasem życie samo ucina coś
co było dla nas tlenem
byśmy nauczyli się samodzielnie oddychać

i mimo że rozbiliśmy się na dwie części
w tej rzeczywistości bańce
wciąż w momentach gdy najbardziej jestem sobą
czuję ciebie we mnie
jakbyś był tam w moim sercu
duszy
świadomości
od zawsze

jakbyś od zawsze był i czekał na mnie
tam
w tym miejscu
w którym byliśmy przed urodzeniem

mógłbym przysiąc, że widziałem ją dzisiaj
tu w tym samym zagajniku
z tą samą kaskadą błękitnych loków
z tym samym niebiańskim spojrzeniem
w tej samej przezroczystej niebieskiej sukience

była smutna
samotna
przygarbiona

więdła we własnym cieniu [...]

jak dobrze jest być nikim dla świata.
bez łatek,
pseudonimów,
karykatur ludzkich wyobraźni.

być nikim.
nie musieć stawać na palcach,
rozciągać się,
dorastać do pięt,
do rangi wielkich nazw,
wyprodukowanych przez pełne błędów usta. [...]

Jestem gobelinem
Utkanym z miłości dwóch splecionych ciał.
Dlatego każdym włóknem czuję
Czuję mocniej
bardziej,
głębiej
Każdą tkankę obolałą z czucia mam.
Jestem gobelinem
Utkanym z miłości dwóch splecionych ciał
Dlatego za tym wzorem
Idę,
tworzę się,
uczę się,
staję się -
staję się czymś więcej
Arcydziełem,
prawdą,
częścią większej tkanki,
jej uzupełnieniem,
wartością,
sensem
Dopóki ten gobelin miłością tkam.

za ścianą jestem ja.
za ścianą jesteś ty - za ścianą tego co nas ogranicza.
między nami jest ściana milczenia,
między nami są uprzedzeń drzwi, których nie jestem w stanie otworzyć ja,
nie jesteś w stanie otworzyć ty
i dlatego wciąż przepołowione na pół są nasze życia.
za ścianą jestem ja.
za ścianą jesteś ty.
czasem tylko ktoś zapuka nieśmiało,
tak że serce poruszy się,
tak że oddech wybrzmi głośniej,
lecz nie na tyle głośno by ktoś z nas otworzył drzwi,
bo odwagi wciąż za mało.
za ścianą jestem ja.
za ścianą jesteś ty - rozdzieleni, lecz w jednym pełnym miłości domu.
z uchem przy ścianie,
z ręką na klamce,
czekając na siebie,
kochamy się tak mocno od lat,
przez ścianę,
po kryjomu...