Doświadczyłem kiedyś podobnej historii na sobie. Dzwoniłem do bardzo bogatego domu, ale nikt nie otwierał. Parę domów dalej była chata, a w niej skromni Ludzie, którzy mnie ugościli. Mile ich wspominam ich życzliwości oraz pomocy nigdy nie zapomnę. Często myślę, aby im się odwdzięczyć, jak przystało. Dziękuję za takie Domy.
Istnieje taki mechanizm, że jak się już "wszystkich" (niepokojących sumienie) potraktuje odpowiednio "z góry" (unieważni lub wykpi), to "staje się" zwolnionym z wszelkich zobowiązań i poszanowania dla kogokolwiek... Łatwiej się wtedy żyje. Można pisać mówić i robić co się chce, bez oglądania się na sens inny od bycia "wielką indywidualnością" (we własnym mniemaniu). Co nie przeszkadza, w kokietowaniu od czasu do czasu tych którzy schlebiają, lub imponują podobnym "stylem bycia" (o ile nie stanowią konkurencji do "tronu").
"Sprawiedliwość" (lub jak kto woli skutki/konsekwencje) jest nieunikniona. "Problem" (który jest też szansą) polega na tym że jest cierpliwa, i potrafi długo czekać z "egzekucją", w nadziei na poprawę. A i pewnego rodzaju karą (i nauką dla ludzi refleksyjnych) jest życie, pod coraz większym ciężarem świadomości nie odkupionej/nie naprawionej winy/krzywdy, wiążącej się z niechęcią lub nieufnością innych ludzi.
Możemy też zaobserwować czasem wręcz natychmiastowe konsekwencje/skutki jakiegoś czynu/słowa (i nie chodzi tu o przykłady z kroniki kryminalnej), a i tak zarówno w pierwszym jak i drugim przypadku nie powstrzymuje to kolejnych amatorów zła od powtarzania cudzych doświadczeń, i sprawdzenia ich na własnej skórze... "Tajemnica nieprawości" to ogromny temat do rozważań.
Zło raz popełnione, nigdy się od swego "stwórcy" nie oddala... Konsekwencje obciążenia choćby samego sumienia są nieuniknione. Bonus do krzywdy jaką człowiek sam sobie zrobił wybierając zło.
Pozdrawiam ✋
Anioł o błękitnych włosach.