Tak na chwilę zamknąć oczy aby umysł mógł w inny wymiar rzeczywistości wkroczyć,poczuć lekkość ciała oraz całkowity brak myślenia i stworzyć na moment z siebie swojego osobistego lenia.

Przerażają ciebie mądrości życiowe to zacznij myśleć jak je w życiu zastosować,
a nie chować w piasku głowę.

Bądź światłem dla moich oczów, drogowskazem w sercu, kiedy zgubię drogę do samej siebie, prowadź tam gdzie będziemy zaślepieni naszą miłością, aż uśpiony błogi czas zostanie wybudzony tylko dla nas.

Patrzysz w oczy ,chcesz zagłuszyć mowę ,schować wszystkie dobre myśli na dnie ale dobrze wiesz ,że i tak to wszystko ci przepadnie.

Karmieni obietnicami dostali złudną nadzieję ,że życie na tym marnym świecie w złoto ich odzieje.

Krystaliczne zwierciadło podłą duszę skradło i zapieczętowało jej los nieistnienia.

Cisza tak potrzebna tym co pragną spokoju aby móc utulić się w ramionach sennych miraży.

Gdy za bardzo się otwiera na świat i ludzi , potem depresja nas uwiera.

Jesień smutków i zadumy,
Zimą chłód rozpaczy,
Wiosną znów dusza rozkwita nutą radosną,
A latem serce z rozumem się przeplata i miłość w życie wplata.

Nie ma takiej osoby, w której sercu nie zagości mała iskierka radości.

Usta pragną z siebie wydobywać wszystkie słowa lecz kontrolerem jakości jest nasza głowa,
w której nie zawsze uda się wszystkiego przefiltrować.

Raz jesteśmy niczym jak skała lecz ludzka zawiść nie jednego nas wtedy powala.

Krótka forma sentencji ale jak cenne są w niej zawarte słowa.

Kiedy bezsens życia nas dotyka,zaczynamy błądzić krętymi ulicami ,bijąc się z myślami,
pragnąc w swój cień się wtopić i próbować bezradność w łzach utopić.

Czasem serce przejmuję kontrolę nad rozumem i dąży drogą w nieznane.