Krzykiem w milczenie mowę dziś zmienię
Błyskiem zaciemnię płomienie świec
Wzrok w ślepotę spojrzeniem przemienię
I uderzeniem dotknę dziś cię.

Twój ciężar jak puch gwałtownie opadnie
Na miękką barwę kamienia
Przyjemność z bólem z rozkoszą zmieszam
Życie odbiorę na tchnienie pacieża.

Wypiję wino z twej słodkiej krwi
Osuszę me gorzkie łzy
Zdradą zabiłeś mą wolę istnienia
Razem w samotność zatopimy się.
(Świebodzin, 20.08.2010)

Nadejdzie dzień przez wszystkich czekany
światło z mrokiem się złączy, nadzieja drgnie umierająca
jeszcze jedno tchnienie wyda i umrze spadając w czeluścia rozpaczy.
Ludzie o pustych twarzach w łzach skąpanych
wzrok i ręce do nieba wznosić będą
modlitwy jak gęsta ciecz gromadzić się będzie.
I przeleje się naczynie ustawione przez Boga
serca im pękną, ogień piekielny trawić ich ciała gotowy zacząć
ziemia się rozstąpi, by dać miejsce gwiazdozbiorom ciężkim.
A wtedy, gdy koniec już bliski i nic już nie widać
na niebie dłoń świetlista się ukarze
by dotknąć i powstrzymać zło co się rozprzestrzenia.
I przybędą anioły, by podtrzymując kruszące się filary opadajacego nieba
swe winy odkupić i nową nadzieję obudzić w ludzkich sercach
miłość do Boga i bliźnich dodawać im siły będzie.
A niebo się podniesie i słońce Boskiej Mocy oświeci czarne lica
demonów, diabłów i duchów złych gnębiących niewinnych
ucieknął oni do jaskin piekielnych, schowają się w grotach dla nich bezpiecznych.
I zamknie Boska Dłoń ziemię nad ich czarnymi głowami
oczyści grzesznych i da szansę tym co zasłużyli
modlitwa, nadzieja i miłość wypełni wszystkich.
Nastanie Nowy Dzień i nowe życie kwitnąć będzie.
(Świebodzin, 07.08.2010)

Stary dom na krańcu drogi
Bogaty choć ubogi.
W oknach smętnie zwisają firanki
Brudne, porwane, jak szmatki.
Szyby z rysami
Powybijane kamieniami.
Schody trzeszczące
Bez stopni niektórych.
Obrazy na ścianach
Ludzi ponurych.
Zwiędłe bukiety pajęczyną otoczone
W pokojach życie skończone.
Czasami gdzieś w kącie istota się zjawi
Spleciona jej suknia z księżycowych tkanin.
Srebrne kosmyki
Na czoło spływają.
Oczy jak gwiazdy
Iskrzą się, błyszczą.
Martwe dłonie
Cienie pieszczą.
Zjawa dziewczyny domu nie opuszcza
Boi się dusza przejścia do czyśćca.
(Świebodzin, 13.02.2008)