Czy naprawdę zawsze musi się wszystko doszczętnie spieprzyć , żeby można było zacząć od nowa ?

Miłość pali tak samo, jak nienawiść. Oby dwie niosą spustoszenie i rujnują życie milionów ludzi. Wydają się tak samo groźne. Przy czym ta druga nie zaistniałaby bez obecności pierwszej. Tak, to z miłości rodzi się nienawiść.

Najgorzej jest, gdy widzisz, że tracisz coś bezpowrotnie, a nie starcza ci tchu nawet na żałosne "kocham cię".

Jeżeli myślisz, że jestem jak soczek, którym przed użyciem należy wstrząsnąć to gratulacje - udało ci się, mój świat już leży w gruzach. Pytanie, czy teraz pozwolę ci mnie skosztować?

Zastanawiające jak jeden telefon, rozmowa o niczym i sam dźwięk głosu może nas uwiadomić o cierpieniu przyjaciela i sprawić, że będziemy całą noc płakać, łącząc się z nim w wewnętrznym bólu. Bo czasem nie można pocieszyć. Czasem trzeba po prostu być. Przeczekać burzę z nadzieją na słońce.

Ludzie często nie zdają sobie sprawy jak istotną rolę w ich życiu pełnią wszystkie wypłakane łzy.
Zwilżają oczy, aby później widzieć wyraźniej to, co dla nas ważne.
Zmywają makijaż wtedy, gdy nasz nastrój nie wymaga już wyjściowej kreacji.
Odwracają uwagę od fizycznych ran i pozwalają skupić się tylko na psychice.
Ale przede wszystkim oczyszczają duszę. Bo wbrew pozorom to łzy są pierwszym krokiem do osiągnięcia szczęścia, nie uśmiech.

Zastanawiam się, czemu jest tak, że łatwiej przyszłoby mi zaczepić obcego mężczyznę na ulicy i powiedzieć mu: "kocham cię!" niż wyznać swe uczucie tej jednej, jedynej osobie, dla której gotowa jestem oddać całe życie?

Czasem, kiedy stoję rano na przystanku, wpatruję się w kropele zimnego deszczu spadające i przylepiające się do twarzy. A potem wyobrażam sobie, że mnie przytulasz. I nagle chłodny, zimowy poranek robi się gorący i namiętny jak letnia noc. I nie czuję już deszczu na rozgrzanych policzkach.

I jeszcze jedna rzecz – pamiętaj, że Bóg często będzie zrzucał Cię z krawężnika, żeby sprawdzić, jak sobie radzisz, spadając w dół. Czy myślisz automatycznie o krzywdzie, jaką doznasz po upadku? Czy może czujesz wiatr we włosach i fantazję, lecąc ku dołowi? A może płaczesz, boisz się? On musi to wiedzieć. Musi sprawdzić. Poza tym nie zapominaj, że jeśli parę razy upadniesz z jego winy, On poda Ci dłoń i podniesie. Później będziesz miała więcej siły, gdy sama się potkniesz, lub gdy ktoś nieświadomie [...]

Kiedy cię widzę to mój umysł kuli się w sobie i zamyka, jakby ze strachu przed popełnieniem błędu. Wtedy ciało bezkarnie robi dużo zamieszania swoim gorącym pożądaniem. Ręce ciągną do twojego ciała, zachłannie prosząc o dotyk. Wargi układają się do pocałunków, a nogi drżą pod ciężarem lęków. I zrodzone znikąd emocje, biorą górę nad zmysłami. Wyostrzają wzrok, węch, słuch i czułość, by móc widzieć cię wyraźniej, czuć dokładniej, słyszeć każdy oddech i bezkreśnie oddawać się pieszczotom. Serce [...]

Taki jesteś słodki , że aż mnie mdli do zawrotów głowy i mam ochotę uciec przez to okno, którym wietrzę idealną, cukrową atmosferę.

Nie płacz już, kotku! Mija czas i ból mija. Żal gaśnie jak nadzieja, a miłość blednie niczym uśmiech. Nie zatrzymuj straconych chwil, nie ukrywaj łez pod łóżkiem - nikt Ci ich nie skradnie. Kochanie, bój się i krzycz. Poczuj wolność i strach. Umieraj i rodź się ponownie.

Kochanie, po prostu żyj.

Boże - powiedziałam szeptem. - Jeśli moich słów nie zakłóca teraz wrzask codziennych spraw. Jeśli dociera do ciebie mój płacz, mimo tego gwaru i szumu, jaki wywołują ludzie. Boże, jeśli mnie widzisz zza tych kłębów spalin i zza tych wierzowców. Boże, jeśli jesteś... To pozwól mi spędzić tę noc w agonii i łzach, nie odbieraj mi tego. A potem namaluj na mojej twarzy kolorowy uśmiech i otul mnie swoimi zmęczonymi dłońmi. Wszak za bardzo boję się życia, żeby mieć chęć wyjść spod tej pierzyny wzruszeń. Zbyt wiele razy ludzie mnie zawiedli, by móc spojrzeć im w oczy, wybaczyć i nie odczuć krzty żalu. Panie, moje życie jest zbyt tragiczne ostatnimi czasy, abym mogła sobie pozwolić na ten luksus niewiary w Ciebie. To moja pierwsza modlitwa w życiu, a ja już czuję jak ulatnia się z pokoju męczący odór śmierci. Znów widzę słońce za zasłoną chmur.