Jak tu pusto i cicho
to nie to co parę lat temu
przybyło paru delikwentów
co myślą, że coś niby napisali
głupie frazesy,zrypane berety
nie ma co poczytać
ani się wgłębić
w mądre teksty wyszukane
próbuję dalej....nic nie idzie
o boziu ...trzeba i mnie
iść dalej...nie wracać tu więcej.

ps.od nie-chcenia

Myśli prze­latujące przez umysł
w chwi­li póżniej...zapomniane
czy złe czy dob­re czy co­kol­wiek warte
czy każde po­win­no być ważne, trwałe
z miłością oddane
oj ja wiem co to jest rozczarowanie
słowa w nad­mia­rze i brak słów
pus­te deklaracje...obietnice
och przes­tań świecie
zat­rzy­maj się na małą chwilę
usiądż blisko
wy­maluj w myśli je­go twarz
te chwilę zat­rzy­maj...dziś tu­li mnie muzyka
z jed­nej nut­ki na drugą wpadam
i spo­koj­nie zasypiam.

Po­ciągam za sznurki
będąc swoim bogiem
będąc swoją wiarą i nadzieją
ufam so­bie bezgranicznie
le­piej być mi tu...żywym
niż w niebie umarłym
zakręco­na ta miłość
co duszy mej nie ogrzewa
każde­go dnia gu­bię
coś po drodze
ba­wię się moim sercem
szlak złama­nych serc
w mej dłoni
ma­giczne ra­ny
to jest jak mała śmierć
za­gubiona w czasie
w miłości przebraniu
prze­cinam mą duszę
i cicho odchodzę.

Przemówiłam
powiedziała mi to cisza
nie istnieją słowa
kiedy serce przemawia
palę się w tym ogniu
przez tą miłość do ciebie
w twoim głosie słyszę morze
które pozwala mi śnić
jedno uderzenie serca
które zwą miłością
noc iluzji [...]

Wyznałam swoje grzechy tobie
i nie schowałam swojej winy
błogosławiony ten, który ma
występki odpuszczone
jam niewinna dałam się ponieść
czy to umysł mi gnije
martwe zło...głos przemawia
dzisiaj umrą wszyscy.

Wracam do swej niewoli
zabij cienie
daj mi światło
dryfując wśród
twoich pocałunków
przykryj mnie
swoimi sercem
pokryj moje sny ciepłem
mam ochotę krzyczeć
twoje usta skraść
wiąż mi ramiona
zostaw w dłoniach
niewidzialne klucze
złapałam w pułapkę
czas
dzisiaj oddaję ci
połowę wspomnienia
dzisiaj moje słone łzy
są łzami morza.

Skraca się moje życie
umiera cicho nadzieja
jeśli spalam się
to w zdradzieckim
lodzie twojego zimna
wszystko zatarłam w pamięci
tylko niebo się wścieka
że czasem chodzę ubrana
w zimny deszcz
a kiedy słońce znika
chodzę w posrebrzanym księżycu
czasem wiatr wpada z wrzaskiem
rozpoznając twoje słowa
a kiedy gaśnie płomień
wymyka się twoje ciało
i wtedy brakuje mi
kawałka nieba.

Pozwól szeptać ci do ucha
chcę poczuć twój rytm
pisać na ścianach twego labiryntu
chcę sprawić aby twe ciało
było naznaczone
kroczek po kroczku
miekko, mięciutko
skleić po troszeczku
zaczniemy powoli
póżniej bardziej dziko
pozwolić przekroczyć
tą sferę zagrożenia
by jeszcze raz spróbować
czy zakrzyczysz
i zapomnisz jak się nazywasz
więc niech twój wzrok mnie przywoła.

Milczę
gdyż prawda skrywa się
głęboko w moim sercu
odrodzona
ze światem przeciw sobie
postanowiłam uwierzyć
wspierając się marzeniem
by nie upaść
ośmielam się zacząć życie
od nowa
wyznaczyłam ścieżkę
skacząc pod wiatr
zaczynam oddychać
głębiej.

Ja wiem
jak męczy ...cierpienie
odpocznij kochanie
krocząc między
strachem a żalem
z braku wiary
uderzam w ścianę
drgając jak papierowa
łódka...odpływam
a gdy cię boli
oddychaj ze mną ...bólem
wypłacz do końca łzy
uroń nawet tę ostatnią
i to będzie koniec
męki i cierpienia
jeśli wciąż możesz oddychać
będziesz żył
bo to tylko fikcja.