Otoczyła mnie ciemność
Ogarnięty ciemnością
Tak stałem się ciemnością
I wyparowałem na wiecznym nocnym niebie
Jak mlecznobiała mgiełka,
Byłem otoczony szarością
Otulony szarością
I wielka pustka, którą ujrzałem przed oczami
był pochłonięty gęstym czarnym dymem
Byłem otoczony bielą
Objęty bielą
I moje krwawiące serce
Malowałem te pokryte śniegiem równiny
w najgłębszej czerwieni
Otoczyła mnie nicość
Ogarnięty nicością
Sam na ziemi leżę,
i stałem się nicością
Ale w mojej głowie siedziałaś obok mnie
Na zawsze trzymający mnie za rękę;
w ciszy obserwując jak usycham ...

OCZY ANHEDONII ......
Źrenice których nigdy nie widziała, są zamknięte...., a dźwięk ich oddechu odpłynął.... , Na zawsze ... Niewidoczy szept jej oczu cichnie..... czując się zagubioną, stając w obliczu własnego szaleństwa, niemiłosiernego losu ufa jedynie swej wyobraźni i własnym snom by cokolwiek móc ujrzeć...
Przeznaczenie nie wybacza...

Ze zduszonego oddechu, ze spoczynku byłych wcieleń moich dusz i ciał, z tych westchnień stworzyciela na skrzydłach śmierci przeznaczenia powstałem by być teraz tym kim jestem .......🤘🤘🤘

Gdybym słuchał moich impulsów, byłbym dzisiaj w szpitalu dla obłąkanych albo dyndał na szubienicy....

Daleko poza mgłą prowadzony przez milion księżyców ścigam ducha czasów zapomnianych. Podążam za im w noc, podążam ścieżką jego tajemnicy. Lata ucisku nie uczyniły mnie z tego powodu jego słabą wolą. Będę nieugięty w swoich przekonaniach by iśc za nim, by móc przejdź przez bramę do nieśmiertelności... móc ujrzeć "obsesje "na punkcie absolutnej prawdy

Widzę to, czego nigdy nie chciałem widzieć, czuję to, czego nigdy nie chciałem czuć, jestem tym, kim nigdy nie chciałem być, boję się siebie i swojej "brutalności" ... Od początku do końca będzie trwać to, co stworzyłem dla mojego odkupienia, moje grzechy i cnoty doprowadziły mnie do potępienia, ponieważ przeżyłem moją samolubną inkwizycję ... Moja pokusa - jest moim zbawieniem, Moja pokusa - to moje Objawienie ... Kocham to, czego nigdy nie chciałem kochać, nienawidzę tego, czego nigdy nie chciałem nienawidzić.... 🤘🤘🤘

Istota istnienia gaśnie jak żar popielatego snu Ale światło powróci w niewinności z pierwszym blaskiem jeszcze tajemnej boskości !!!.

Od pierwszego dnia mych narodzin byłem brzemieniem
Obcym na tej obcej ziemi,
Ślepy na to jakim chciano mnie widzieć,
Nieczuły na to kim chciano bym był
Raczej filozofob niż filozof
Ale jedno wiem na pewno
Jeśli uwolniłbym się od świata w inny sposób ,
Świat nie zwróciłby na to wcale uwagi.

Czasami w moich snach widzę ziemie, którą kiedyś nazwałem domem, widzę oczy pełne radości pełna nierozcieńczonej nadziei! Czasami w moich snach zapiera mi dech w piersiach słysząc szept wiatrów, opowiadających to, czego nikt inny nie mógłby powiedzieć! Odbicia dawnych czasów manifestujących przemijanie wszystkiego, co widzę o tym wszystkim, co kiedyś zostało powiedziane..

Poczuj głęboko me przesłanie , usłysz głosy mych cieni i usłysz ich szept... Nie łatwo być małym światełkiem rzuconym w pustkę z
błyskiem nadziei, gdzie panuje ciemność!
Jedynie księżyc wkrótce rozpocznie swe panowanie,
aby dać z siebie wszystko by poprowadzić Cię przez noc ku słońcu! Moja Istota istnienia, posłaniec mych
głosów niemówiących musi nauczyć się na nowo wierzyć w to, co czuje i widzi. Tracąc wiarę, zgubiłem drogę ... Straciłem wzrok, żyje bez kolorów, bez światła! Złudna nadzieja na lepsze jutro zabrała mi niebo...

jeśli to byłby koniec świata...
to powiedziałabym że byłaś najlepszą...
najlepszym prezentem w tym świecie...
niezapomnianym na wieczność...
w świetle gasnącej gwiazdy wypowiem Twoje imię...
spoglądając w znikające niebo podziękuję...
za wszystkie chwile które mi dałaś...
za twoją wierność,za bliskość ciał...
za więź i przyjaźń...
za codzienność...
przypomnę sobie wszystkie chwile...
pierwszy pocałunek,smak twych ust...
zapach ciała,dotyk dłoni...
nie będę uciekać,poczekam na nieuniknione...
z nadzieją na miłość twoją i tam...
po drugiej stronie...
spojrzę na stary świat...
rozpadający się atom,po atomie...
i podziękuję za ten czas...
za każdy dzień przy tobie...
w szumie powietrza umykającego w czarną przestrzeń...
popatrzę jeszcze raz na Ciebie...
aby zapisać Cię w pamięci...
niezapomnianej na wieczność...