Idę pustkowiem i patrzę za siebie,
wszystkie złe decyzje- malowane kwiatki.
Bławatki, maki, irysy i mniszki,
a akty odwagi- cieniutkie łodyżki.

"Za swoją sztukę zapłaciłem życiem" powiedział Vincent. I co nam po tym? Żywe kolory i ładnie i miło- odcięte uszy i kulka w głowę.

A życie, wsiadłszy do pociągu, pędzi w kierunku krainy zwanej rzeczywistością. Czasami jakiś uśmiech, przeciągłe spojrzenie, skrzydlate słowo skusi mnie i także wsiądę. Nie na długo. Przecież nie do tego świata należę.