chrupcia

Do Ciebie
Znasz to uczucie, że ktoś nagle Ciebie zawodzi i zaczynasz go spostrzegać całkowicie inaczej niż kiedyś?
Znasz ten smutek i rozczarowanie kiedy osoba, która tak długa była w Twojej głowie nagle z niej wychodzi i w sumie już za bardzo nie chcesz mieć z nią nic wspólnego?
Życie zaskakuje
W tym roku nauczyłam się tak wiele, że w sumie ciężko mi to ująć słowami
W tym roku życie pokazało mi, że należy cieszyć się chwilą i pamiętać, że życie na tej ziemi jest tylko jedno
A niepowodzenia, czy złamane serce można przeżyć ..
Że to nie jest koniec świata
Warto poznać kogoś kto powoduje, że przy tej osobie życie nabiera sensu
I nie chodzi mi tu tylko o chłopaka czy dziewczynę, ale o przyjaciela takiego, który napisze, przyjdzie i przytuli.
Ostatnio się zawiodłam, na kimś kto był mi bliski
Teraz już mi przeszło
Czerpie radość z życia
I żyje chwila
I wiesz co podoba mi się to
Nawet bardzo
I trochę jestem pogubiona, ale są przy mnie ludzie, którzy dają mi radość
Piękną radość i z którymi tworzę najpiękniejsze wspomnienia.
Tego życzę też Tobie

Do Ciebie
To nic, że czasami czujesz się jakby wszystko nie miało sensu
To nic, że życie czasami cię gniecie i gryzie jak metka w twoim ulubionym swetrze
To nic, że czasami chcesz uciec lub zniknąć jak bańka mydlana
To nic..
Czasami przychodzi taki moment, że za dużo się dzieje, że życie nie toczy się tak jakbyśmy chcieli
I przychodzą wspomnienia, fala słów i obrazy
I chcesz je wszystkie wymazać, usunąć, spalić
Czasami czujesz pustkę
Nie staraj się jej na siłę zapełnić, bo to nie da ci radości
Przeczekaj to tak po prostu
Minie to, tak jak mija listopad
I zima
A potem jest lepiej
Dlatego ostatnio tęsknię bardziej za ciepłem
Znajduje go w obcych ludziach i nie wiem czy mnie to nie gubi
Tak naprawdę tęsknię za wieczną wiosną.
Za odnalezieniem siebie i zrozumieniu kim jestem
Trochę się pogubiłam i nie mam pojęcia kiedy się odnajdę

Do Ciebie
Powiedz mi ile warte są słowa zakochanego człowieka?
Który mówi kocham jakby jutra miało nie być..
Powiedz czy poważnie należy traktować człowieka, który krzyczy kocham śmiejąc się przy tym tak jakby był sam na tym wielkim świecie..
Powiedz mi czy pamiętać należy oczy, które wypełniały się blaskiem i lśniły tylko dla Ciebie..
A uśmiech był tym pierwszym na liście wyjątkowych uśmiechów..
Powiedz mi co zrobić jeśli nagle ogarnęło mnie zimno, bo już słowa nie ogrzewają jak kiedyś..
Piję [...]

Do Ciebie
Cisza daje mi wolność
Czasami jej potrzebuję, dlatego nie tworzę niepotrzebnych słów, bo tak łatwo można ją zburzyć
Cisza jest delikatna, wykonana z nitek pajęczyny dlatego trzeba uważać jakie słowa w nią wpadają
Tkam ostatnio arcydzieło z tego materiału, może to trochę moja taka ochrona...
Chciałabym się odciąć od tego co zabiera mi radość, może dlatego potrzebuje spędzić czas sama ze sobą
Może po ostatnich burzliwych chwilach potrzebuje ciszy, która da mi swojego rodzaju wolność
Lubię milczeć w dobrym towarzystwie, a uwierz mi ciężko o takich ludzi w dzisiejszym świecie, z którym milczenie jest jak lekarstwo
Dobrze mieć kogoś kto otuli ciebie obecnością kiedy na świecie panuje chłód i masz wrażenie, że wszyscy są daleko..
Dużo w sobie ukrywam
Smutek, którego nie pokazuje wszystkim
Pustkę, która czasami pochłania
Żal za tym co było i chęć cofnięcia czasu..
Tęsknię za bezpiecznym ramieniem
Po prostu za obecnością
I może to banalnie zabrzmi, ale tęsknię za miłością, bo chyba każdy z nas potrzebuje drugiego człowieka..

Do Ciebie
Czasami coś musi się w naszym życiu skończyć..
Czasami z oczu muszą opaść nam klapki lub też różowe okulary, żebyśmy zobaczyli że ta relacja w której byliśmy na dłuższą metę nie zakończyłaby się sukcesem..
Myślę, że nastał w moim życiu teraz czas na tworzenie pięknych chwil i wspomnień i wiesz co... Zaczyna mi to wychodzić..
Już nie trzymam przy sobie kurczowo ludzi, którzy zabierają mi radość i oczy pokrywają smutkiem..
Już ich nie trzymam, tylko puszczam ten sznur, który tak naprawdę tylko mnie ranił
Czasami jeszcze nie potrafię się odzwyczaić od tego rodzaju "pustki", ale uczę się tego..
I wiadomo, że popełniam błędy i wiadomo, że czasami jeszcze płaczę i może uczę się powoli...
Jednak ostatnio coraz częściej się uśmiecham i dalej tak samo nie ogarniam swojego życia
Ale jest mi z tym dobrze..
I wiem, że będzie jeszcze piękniej...

Do Ciebie
Dzisiaj ubieram za duże ubrania i trochę chowam się przed innymi.
Dzisiaj śmieję się płacząc, bo życie jest tak pokręcone..
I nie powinnam wracać do wspomnień i do niego, ale tak bardzo to wszystko mnie przerosło..
Chciałabym wyjechać gdzieś daleko, proszę nie gniewaj się, że znowu wracam do bagna zwanego wspomnieniami..
On był przez jakiś czas dla mnie bardzo ważny
Był to dobry czas..
A ja byłam tylko..
Bywałam jak się bywa w życiu, wiesz tak bez szału, tak normalnie..
Boję się, wiesz jak bardzo się boję..
Jak małe dziecko, które zgubiło rodziców i nie potrafi zawołać bo strach go zjada..
Myślałam, że się wyleczyłam, ale diagnoza nadal nie jest pozytywna..
Powiedz mi co mam zrobić jak go zobaczę?
Jak nie uciec..
Jak nie sprawić, że oczy staną się wilgotne, a serce tak bardzo zaboli?
Powiedz mi czemu serce moje nie ma takiego guzika magicznego, który by uczucia wyłączył..
Powiedz mi czemu moje serce nie jest z kwarcu?
Bo gdyby było z kwarcu, pewnie by się tak łatwo nie złamało..

Do Ciebie
Wydaje mi się, że za szybko chcemy wejść w dorosłość, ubrać za duże buty, garnitur, garsonke i bawić się w dorosłych, a tak naprawdę w środku jesteśmy jeszcze dziećmi, którzy pragną wolności, swobody, braku podejmowania decyzji, które tak bardzo wpłyną na ich życie.. Jednak sami w nią wchodzimy, bo chcemy? Może też z konieczności..
Tak szybko szukamy miłości tak naprawdę nie wiedząc z czym ona się łączy, że do miłości musimy być dojrzali..
Bo miłość wymaga opieki, a czasami jesteśmy zbyt skupieni na sobie i nie potrafimy dać innym tego ciepła i otulić ich tą miłością na którą zasłużyli..
Dorosłość przychodzi za szybko, wręcza nam garsonke, a my mamy jeszcze na sobie strój małego dziecka, w którym dobrze się czujemy.
Dorosłość przychodzi i nas zaskakuje, tak że nie mam nawet czasu na pożegnanie się z dzieciństwem, z tym beztroskim czasem.
Jednak z czasem uczymy się jej i powoli przyzwyczajamy, że te lata dzieciństwa już pozostają tylko wspomnieniem..

Do Ciebie
W końcu czuje, że mogę wziąć już pełny oddech i pomimo deszczu widzę słońce.
W końcu sen jest spokojny i nie myślę że strachem o jutrze..
Nawet już tak za nim nie tęsknię, ale wspomnienia dalej są, jednak mówią, że to normalne..
Przecież to niemożliwe pozbyć się ze wspomnień człowieka, który tyle znaczył..
Jednak nie zapominam o tym co było, bo uważam, że to niepotrzebne..
Każda chwila z człowiekiem uczy, niezależnie kim dla nas był ten człowiek..
Uczy relacji, akceptowania. .
Te dwa dni ostatnie były ciężkie, przepełnione niepewnością i uświadomieniem sobie, że niektórych rzeczy w życiu nie chcemy jednak tracić, że znaczą dla nas wiele..
Teraz zaczynam swój nowy rozdział..
I myślę, że będzie to piękny czas ;)

Do Ciebie
Cicho ostatnio w moim życiu..
I tak pusto, jakbym stała pośrodku pustkowia..
Zamykam oczy, przeszywa mnie ból zapomnienia
Cicho jakoś ostatnio..
Każdy mówi, że będzie dobrze, a ja już nie czekam na to.
Wiem, że będzie, kiedyś na pewno..
Splecione dłonie, śmiech i restauracje wypełnione iskrzącymi od zakochania spojrzeniami..
Idę dalej, mijam zatłoczone ulice i ludzi pijanych, ale tym razem nie od szczęścia.
Mamroczą pod nosem, że dobrze, że kochają, że nienawidzą..
Mijam ich i już na nich nie patrzę.
Wspomnienia spotykają się ze mną praktycznie na każdym kroku, na każdej ulicy..
Nie jest łatwo się z nimi rozstać, wziąć rozwód..
Naprawdę, uwierz mi..
Staram się..
Myślę, że kiedyś mi to wyjdzie. Wtedy Ci powiem, że rozwód ze wspomnieniami został zrealizowany.
Jeszcze trochę potrzebuję czasu..
Nie bądź zły..
Daj mi jeszcze tylko chwile.

Do Ciebie
Chciałabym powiedzieć, że już nie boję się jutra, jednak boję się go bardziej niż zawsze.
Już chciałabym powiedzieć, że jestem spokojna, lecz aktualnie czuję się jak taka mała łódeczka na oceanie, na którym panuje sztorm.
Chciałabym napisać, że jestem w pełni szczęśliwa lecz napiszę, że kiedyś na pewno będę.
Jednak mogę Ci napisać, że cieszę się z wschodów słońca, które zwiastują nowy dzień.
Cieszę się z uśmiechów obcych ludzi i ich roześmianego spojrzenia.
Cieszę się z przyjaciół i ich obecności.
Dużo się dzieje i dlatego może tak lubię życie..
Za tą niewiedzę, na którą czasami narzekam, na niespodzianki, które ze sobą niesie..
Cieszę się, że jeszcze tak wiele dziwnych rzeczy przede mną..
Bo życie jest trochę dziwne..
Może nawet nie trochę, życie jest turbo dziwne i turbo zaskakujące
I to jest chyba piękne..
Zaskakująco piękne.

Do Ciebie
Piję zieloną herbatę i wracam wspomnieniami do chwil kiedy szczęście przez moment było przy mnie..
Pamiętam jak zabierałam ją jemu, bo jego jakoś zawsze lepiej smakowała..
Moja zawsze była za gorzka i jakaś taka " nie taka", a on się śmiał i lekko kręcił przy tym głową..
Teraz już wiem jak poprawnie parzyć zieloną herbatę, jest dobra, ale nie smakuje tak samo..
Brakuje jej tego czegoś, magicznego składnika
Czułości, ciepła, ale tego innego, który jeszcze bardziej podkręca smak..
Wchodzimy w dorosłość, my dzieci, które żyły beztrosko..
Wchodzimy w dorosłość, która zaczęła się trochę za szybko..
Oddalamy się od siebie, zmieniamy otoczenie i styl rozmów..
Szukamy ciepła, stałego miejsca, swojego własnego domu.
Trochę się gubimy, po czasie odnajdujemy
Czasami potrzebujemy ciszy, która nas wyleczy..
Z tego całego chaosu, który nas pochłania..

Do Ciebie
Ostatnie dni były ciężkie, przepełnione niewiedzą, zimnem i deszczem, który rozmywając świat trochę rozmył też mój..
Wracam sercem do człowieka, o którym miałam zapomnieć, ale ciężko się o nim zapomina..
Większość mi mówi, że jestem niesamowicie silna, ale nie wiedzą ile ta siła mnie kosztuje..
Tak wielu rzeczy się boję, boję się jesieni i spadających liści
Boję się braku drugiego ramienia i ciepła..
Potrzebuje herbaty lub kawy wypitej już nie w samotności..
Potrzebuję Ciebie i Twoich ramion, które staną się moim domem..

Do Ciebie
Czasami czuje się strach..
Potrzebuje się wolności.
Czasami chciałoby się uciec do ramion, które powodują, że czujesz się bezpieczniej.
Zgrywam twardą osobę, uśmiecham się, żeby nikt nie myślał, jak czasami łamię się wpół.
Jak bardzo czuję się samotna w tym świecie pełnym ludzi..
W świecie teatru.
Kolorowych strojów, ale smutnych wnętrz.
Uśmiecham się do ludzi.
A oni potem chcą mojej obecności..
Miłe to.
Miło jak ktoś pamięta o Tobie, chociaż Tobie się wydaje, że każdy zapomniał.
Czasami, a może częściej niż czasami mam ochotę uciec od tego wszystkiego, wyjechać z tego miasta i zacząć życie na nowo.
Zapomnieć o obietnicach, o których tyle słyszałam.
Usłyszeć nowe obietnice, ale te, które już będą spełnione.
Poznać Ciebie.
I wypić z Tobą herbatę lub kawę.
W miejscu, które stanie się naszym ulubionym.

Do Ciebie
On..
Odwiedza mnie ostatnio w snach, częściej niż bym chciała..
Jest taki realny, że na nowo chciałabym się do niego wtulić.
Tak jak kiedyś..
Ale potem przytomnieję.
Budzę się z letargu i uczucia ogromnej tęsknoty za poczuciem, że ktoś jest. To tak wiele, a czasami wydaje się, że niewiele..
Ostatnio dużo się dzieje, podróżowanie to moja ucieczka, moje schronienie, nawet pociągi, które się spóźniają już mnie tak nie irytują, bo z tymi pociągami to trochę jak z życiem, czasami czekamy na coś, a to [...]

Do Ciebie
Czuję, że jeszcze się coś wydarzy, coś co spowoduje uśmiech na mojej twarzy i poczuję zapach szczęścia.
Czuję, że wszystko się jakoś ułoży pomimo tęsknoty, która mnie ogarnia.
Tęsknoty za lepszym dniem, chociaż ostatnio częściej się uśmiecham
Pomimo, że myślę, że słońce zaszło i już go nie ma
Jednak ono cały czas jest i ogrzewa moją twarz, dostarcza mi potrzebnych witamin
Szczęście jest blisko mnie, chociaż na ten moment odeszło ode mnie, jednak czuję, że cały czas jest blisko mnie.
Może czuję się pogubiona, między różnymi prawdami..
Jednak potrzebuję wysłuchania, takiego, który daje mi jedna osoba..
Wysłuchania i próby zrozumienia..