Widzisz to samo, lecz inaczej malujesz.
Czarnymi farbami swój obraz kierujesz.
Kolory w odbicia zaś się zmieniają.
Raz szczęście, raz smutek przedstawiają.

Malujesz to samo, lecz inaczej to czujesz.
Z otwartymi oczami w ciemności się snujesz.
Na łące barw i osobowości.
Są drzewa z liśćmi przeszłości.

Czujesz to samo, lecz inaczej interpretujesz.
Książki zagubionych omylnie kopiujesz.
Litery i zdania tak dobrze Tobie znane.
We własnych tekstach, bywały zamazane.

Oczy wraz z życiem, stale się zmieniają.
Nowymi farbami ten świat pokrywają.
Widzą to samo, lecz odbicia są zmieniane.
Marzenia w drzewa, są tu budowane.

Znalazłem Ciebie tak samo jak i Ty mnie.
Oddala nas jednak grawitacja.
Twój wymiar teraźniejszości z czarna dziura u boku.
Idziesz przed siebie spoglądając w moje oczy.
Stoisz tuż na przeciwko, lecz mnie nie widzisz.
Słyszysz za to bicie mojego serca.
Wystarczy, ze zamkniesz powieki a otworzysz wrota.
Będziemy w tunelu łączenia światów.
Otwórz wtedy szeroko oczy i słuchaj uważnie.
Będę mówić z zamkniętymi ustami.
Dowiesz się wtedy kim naprawdę jesteś...

W głowie myśli pustka, wena na skraju zapomnienia.
Piękno poezji wygasa, lecz nadzieja trzyma ja przy życiu.