"A gdybyś miała być jakimś przedmiotem, to czym byś była? - zapytał.
- Obuwiem zamszowym. - odpowiedziałam.
- Zamszowym? A dlaczego?
- Może i wielu nie chce zamszowych, znoszonych butów, lecz w końcu znajdzie się ten, co je doceni..."

Poczekaj!
Zatrzymaj!
Pociąg już ruszył,
Nie można go zatrzymać,
Jedzie po torach życia,
Jedzie nim tyle ludzi,
Ale...
Czy mogę wyskoczyć?
Może mi się przecież coś stać...
Tak niewielu wyskakuje...

W sercu zapanowała jesień,
Ciemna, mokra i zimna
Niewiele brakuje jej już do zimy,
Zimy skutej lodem.
Czy kiedykolwiek nastanie wiosna?
Czy kiedykolwiek obudzi się do życia?
Do ponownej miłości?
Lecz po każdej wiośnie nastaje lato,
A po lecie znowu przychodzi jesień.
W sercu zapanuje jesień...

Weszłam do pokoju. Ogień tlił się lekko. Wiedziałam, że niedługo zapanuje ciemność.
Minęła godzina. Upłynęła na rozmowie, która przesądziła o wszystkim. Płomień palił się teraz lekko, przygasał.
Wstał. Zdmuchnął świeczkę tak po prostu. Nie obchodziło go, że przecież paliła się tak długo.
Wyszedł zostawiając mnie w ciemnym pokoju. Ciemność przelała sie do mojego serca, płomień zamienił się w łzy...

Oddycham oparami,
Oddycham zanieczyszczeniem,
Z każdym wdechem się wyniszczam, a jednak
Muszę oddychać.
Jesteś moim życiem.
Dlaczego więc tak ranisz?

"Ale ona dziwna" - pomyślał.
Niestety nie wiedział, że w tym momencie nie jest sobą...

- A Ty, Tygrysie? Masz już prezent dla Kłapouszka?
- Oczywiście! - rozpromienił się Tygrys.
- Postanowiłem odwiedzić go i świątecznie wybrykać. Wydaje mi się, że on bardzo tego potrzebuje, Krzysiu. :)

Miłość... A przynajmniej ta prawdziwa jest jak jak kakao - musi być gorąca, ale czasem bywa gorzka.

Być ponadto co nas boli
Co ośmiesza tylko nas
Wypić z wrogiem beczkę soli
Dobry Panie pozwól nam...