Wyśmiać, zrobić przytyk,
złośliwym słówkiem rzucić
od tak, od niechcenia!
rozstawiać po kątach,
przeinaczać!
To dla niektórych
ich tarcza ochronna
a nawet rzec można
cała zbroja!
Z takim zbrojnym
nikt nie będzie walczył
byłby, to niehonor
uderzać w taką
tarczę!

... i stało się!
robot napisał wiersz,
właściwie ona, bo to
robotyczka Ai-Da,
prawdziwa z niej już
artystka!?
Przeczytała całego Dantego
i stworzyła własne dzieło!
Aż strach pomyśleć, co się
stanie jak przeczyta całą
Szymborską i napisze [...]

Ale miałam dziś fart!
Nie uwierzycie, w super cenie
kupiłam pół litra czystej!
- Co z nią zrobię?
wypiję sobie, zwykle nie piję,
ale jest okazja, za rok będę,
przecież znowu starsza!
10 gram mi wystarczy, by
mieć wirówkę w głowie! -
A co z resztą zrobię?
- oczywiście wyleję wiesz,
przecież, że nie piję!
szkoda było nie kupić!
Miałam stracić taką
okazję! -
**************************
Szczęśliwego 2022 roku! Zdrowia we wszystkich jego wymiarach, dobrych życiowych wyborów!

W nocy, gdy światła już pogasły
i nawet księżyc zza chmur
nie wychylił srebrnej twarzy
wybuchła straszna awantura
a wszystko przez nowego
czubka!
Zaczęło się od złotej bombki
tej wiszącej na drugiej gałązce
Wydęła się na czubka
i na niego wydarła:
- gdzie jest gwiazdka, ta co [...]

Pewien poeta mawiał
- pisanie wierszy, to ciężka,
twórcza praca a nie żadna
wena!
Może to prawda?
On Poeta, to wie!
potrafi przecież tworzyć
bez natchnienia!
Ale, co wart wiersz,
w którym są słowa
ale nie ma w nim
ducha?

Jest takie słówko
choć króciutkie
treści pomieści
co nie miara!
Można nim przytaknąć,
na coś się zgodzić,
wyrazić zdziwienie,
albo niezadowolenie,
nawet pogrozić!
Warto je tylko jeszcze
wspomóc
a to brew podnieść,
minę zrobić,
głos odpowiednio
nastroić
a z konwersacją
po kłopocie!
każdy zrozumie
o co chodzi
wystarczy tylko
powiedzieć...
- no -

O świcie na zachodzie
księżyc pełną tarczą
srebrzył się już nieśmiało.
Na wschodzie słońce
wstało i czyżby
z księżycem flirtowało?
wysłało na zwiady jutrzenkę
ta okryła księżyc różową
zasłoną!
On już chciał pewnie
tam pozostać,
ale słońce ku niemu słało
tajemnicze promienie
ni to "zajączki" lusterkiem,
ni świetlne sygnały morsem.
A księżyc lśnił bladym srebrem
i jakby w odpowiedzi,
na chwilę jaśniej rozbłysnął!
Czy to coś znaczy?
że księżyc i słońce
są już...?

Dlaczego pani się smuci?
-A jak tu się nie smucić
skoro wszyscy są smutni?-

-To może Pani spróbuje coś
wesołego zanucić?
wyjdzie na spacer
i przewietrzy głowę?
coś miłego komuś powie
można też sobie?
albo wierszyk dowcipny
napisze?-

-Ależ nie!
dziękuję za rady
ale ja bardzo lubię się
smucić, bo to mi
skrzydeł dodaje...-

Ach! Jakby tak włożyć
kryształ czasu do kieszeni
i wyruszyć gdzieś w nieznane
Powiedzieć sobie
-hokus, pokus
chcę być na Bahamach -!
Zostawić chmurne niebo
wiatr wiejący za oknem
ociekający deszczem parasol
poszukać słońca, białych plaży
lazuru ciepłych mórz
pióropuszy palm.
Coś w mojej dłoni błyszczy!
czyżby kryształ czasu?
Więc do dzieła!
trzeba z szansy skorzystać
i gdzieś się teleportować!
A mojego zniknięcia
i tak nikt nie zauważy
jestem tu i tam
w przestrzeni i czasie
Tylko szkoda, że nikt
nie uwierzy, że jestem
właśnie na Hawajach!

Przekonany o własnej wielkości
Tkwił w tym złudzeniu od dawna
I nie o wzroście tu mowa
Ale o pewności, co do
Wszelkiej swej doskonałości!
Niepomny, że takie cuda
Gdy, coś co jest małe
Może się wydać duże
To tylko iluzja!

Jeśli natura nam figiel płata
I niebieską pełnię księżyca
Zsyła!
To czy prawdą jest, że
Subtelniejszy niż zazwyczaj
Jest wilczy śpiew
Do księżyca?
Podobno też w taką noc
Białe Damy opuszczają
Ramy swych obrazów
Z niebieskimi smugami
Na sukniach i twarzach!
Nie do końca jest pewne
Ale podobno duchy
W są także bardziej
Niebieskie i przyjacielskie
Oraz mniej skore
Do głupich żartów!

Napisała wiersz jak umiała
Co jej serce dyktowało
Nieopacznie swój wytwór
Przyjaciółce pokazała!
I usłyszała
-to zmień...
-tamto popraw...
-ja bym dodała...
-to wytnij, albo przestaw...
A ona poprawiała, zmieniała
dodawała, wycinała...
Z wiersza jakaś dziwna
Szarada nie do rozwiązania
została
A na końcu usłyszała
-Ależ mnie zainspirowałaś!

Muzykowi z pewnej orkiestry
Zginął rożek angielski
Wszyscy go z oddaniem szukali
Niestety nie znaleźli
A on podobno się objawił
Na czole pegaza
Byli tacy, co to widzieli
I o tym donieśli!