Ostatni papieros cicho gaśnie mi w ręku,
Kiedy wciągam dym spala mi płuca.
Czy mam się obawiać i spodziewać lęku?
Rozsadza mnie od środka
Cichy głos buca.
Z każdym zaciągnięciem dopada mnie,
Morderca wewnętrzny,
nadchodzący Tanatos.
Czy ja tego pragnę? Czy ja tego chcę?
Wszystko to określa jedno słowo:
patos.
Pragniemy żyć,
kochać, budować,
po prostu być,
lecz to co zabija jest w samych nas.
Jaka jest tego potrzeba? Dlaczego pozostaje tylko pić?
Nauki naszych przodków poszły w las.
Umarłem ja, papieros zgasł.

Życie - po co nam to?
Śmierć - pytasz czy warto?
Oddech Twój zapiera,
Miłość wszystko Ci odbiera.
Kiedy mnie tu zabraknie,
coś mnie tam jednak łaknie.
Odwieczne szczęścia pragnienie,
czy to może znieważenie?
Idę, idę tam niespokojny,
czy to szukanie serca z rozumem wojny?
Bliżej, bliżej i śmiało,
to coś szybko mnie uśmiercało.
Ja, artysta, człowiek wyklęty,
przed stworzeniem wypisane będziesz przeklęty.
Podążaj głos mówi za mną,
najgorszą katuszy drogą ciemną.
On już tam na mnie czekał,
mój upadek, upadek mój przyrzekał.
I dążył, pragnął tego,
krok po kroku wykończając moje ego.
Gasząc moje życie jak zapałkę,
nie było już czasu na walkę.
Upadłem, ja poeta, poeta i picie,
zakończyłem sznurem swoje życie.
I gdy zapytacie dlaczego to się stało,
odpowiedź jest krótka: Tak być musiało!

W poszukiwaniu sensu,
bezsensem sensu,
w ciągłym sensie,
pełny wciąż sens.
Odnajdywanie sensu,
bezsensu jego sensem,
myśl jaki nasz sens.
Gdy ja poszukiwałem sensu,
jakiegokolwiek sensu ciągle
jest sensem sensu
poszukiwanie jego.
I kiedy znajdujesz sens
sensu i bezsensu,
rozumiesz, że Twój sens
ma tylko 6 liter.

Spada kolejna kropla wody,
zegar odlicza czas Twój.
Ludzie mówią, że Ty swój,
ale to tylko zakręty, liczne życia zawody.
Spadasz i znów liczysz,
pomocy oczekujesz spokojny.
Odczuwając skutki serca wojny,
Cisza... 4:45 milczysz.
Padły pierwsze strzały.
Przemierzasz ten pustostan dusz,
boisz się, bo wiesz, że nie wrócisz już.
Uznajmy, iż to tylko banały.