Jestem szarym człowiekiem w szarej bluzie.
Nie wiem czemu choć jestem dobra nikt
mnie nie szanuje. Głowa mnie boli, plączą
mi się nogi i czuję się jak we śnie, uszczypnij
mnie bo z tego koszmaru już uciec chcę...
Ludzka głupota.. nie zna granic, Nasze starania
to wszystko na nic. Oni tego nie widzą..
zaślepieni mocą egoizmu... Spoglądają
przez gęstą mgłe.. a przez to.. wszystko jest
takie mdłe.. bez polotu, fantazji... a człowiek
unosi sie na urwanej krze po czasu osi..

Biegnę między myślami potykając się o uczucia.
Zamęt w głowie nie ma końca, chyba nie ujżę już słońca.
Gdybym tylko mogła dostać znak od Boga i wiedzieć
czy to dobra droga.