Szum liści w powietrzu
przywołuje mi Ciebie

wracasz z każdym powiewem

Twoje oczy - Twoje spojrzenie
Twoje wargi - Twój pocałunek
Twoje dłonie - Twój dotyk

Pamiętam doskonale i
doskonale chcę pamiętać
każdy dzień, każdą godzinę i każdą minutę
z Tobą

Znalazły Cię
zmysły moje
w przestrzeni nieprzekroczonej
pomiędzy nami

a treść uciekła gdzieś
bo nie dla Ciebie
wielkie słowa

lecz w krótkiej chwili
nagle
palce moje rysowały
na twarzy Twojej

Cierpimy w samotności
Umieramy w samotności
Wciąż w niej tkwimy
Niby sami, lecz naprawdę wszyscy razem
Wspólnie ją tworzymy
Wspólnie ją niszczymy
Niczym silne uderzenie młotem
Prosto w głaz
Prosto w serce

Miłość silniejsza niż tornado
Wciąga nas w swe pnącza
niczym długie liany
Porywa nas w otchłań przepaści
a my, bezradni, stoimy na
rozdrożu miłości

A potem szloch, łzy, rozpacz
I po co ? Dlaczego ?
Stawiamy krok przed siebie
Idziemy naprzód
Boimy się, nasze dłonie drżą
Aż w końcu spadamy tuż
przy samym skraju przepaści...