Chciałabym, aby człowiek był jak trawa - umiał być tak pokorny jak ona.

"A co jeśli to, co teraz uważam za rzeczywistość, okaże się snem i zaraz się obudzę nic nie pamiętając?" - pomyślałam zamiatając swój pokój.

To dziwne jak szybko może zmienić się los nieszczęśliwego człowieka.

Miłość rani, jest ślepa. Właśnie tak ślepa, jak ja chciałabym być – ślepa na wszystko i wszystkich, podążająca słuchem, zapachem i dotykiem. Dążąca do szczęścia – niekiedy przystająca na cierpieniu, a niekiedy na śmierci.

Jeśli się wsłuchasz to cisza staje się głośna, a świat milknie pod jej zaborczym piskiem.

Jak ptak latam po orbitach świata,
gwiazdy spadają mi na głowę,
a pył mlecznej drogi łączy galaktyki.

Szklanka wody -
bryła przepełniona słońcem,
szkłem i prostotą ducha.
Rozświetlającym drogę płomykiem.

Miłość -
DRŻENIE DUSZY
KRWOTOK SERCA
UPADŁOŚĆ UMYSŁU

Czasami cierpimy, choć fizycznie nie czujemy bólu. Czujemy ból istnienia, ból życia... A jednak dalej żyjemy i czekamy jakie niespodzianki podaruje nam czas. Któregoś dnia nachodzi nas chęć na koniec życia, cierpienia i bólu, na koniec marzeń i naiwnej nadzieii. Czasami ulegamy pokusie, lecz niektórzy po prostu podnoszą się do góry i wybierają odważną i trudną drogę. Drogę życia, na której jedno jest pewne - nikt nie jest pewny, co na tej drodze znajdzie.

Podmuch wiatru zdmuchnął moje szczęście,
zaczarował piasku oczy
i zatańczył walca z aniołem.

Miłość jest rzeczą piękną. Rozkwita w sercu i unosi człowieka nad ziemię, aby potem rzucić nim w dół tak mocno, że potem nie zawsze wstanie...