Gdy popadasz w nałóg przyjaciele, którzy próbują Cię z tego wyciągnąć nagle zrywają z Tobą kontakt sprawiając Ci tym straszliwy ból, którego nie jesteś wstanie znieść. I właśnie wtedy uświadamiasz sobie, że bez nich nie masz nic, że to co teraz robisz nie ma żadnego sensu. Zaczynają Cię nachodzić wątpliwości, że gdyby byli prawdziwymi przyjaciółmi to by zaakceptowali Cię taką jaką jesteś.. Czekasz kilka dni z dręczącymi myślami, aż w końcu wybierasz to co jest dla Ciebie ważniejsze. Wybierając przyjaźń dowiadujesz się, że zrobili to z konieczności, tłumacząc, że nie było innego sposobu na wyciągnięcie Cię z tego. Wierzyli, że się opamiętasz i słuszną podejmiesz decyzję. Z czasem przekonujesz się, że to jest właśnie ta prawdziwa przyjaźń. Mimo tego bólu jesteś im wdzięczna za to.
I do dziś im za to dziękujesz..

Myśl o Nim tak cholernie boli.
Ból najbardziej nasila się wieczorami,samotnymi wieczorami.
Gdy już całe miasto śpi jest taka chwila wyciszenia ,to myślenie nie daje zasnąć. Starasz się myśleć o wszystkim innym ,tylko nie o Nim,ale to na nic...
Właśnie wtedy masz przed oczami wszystkie razem spędzone chwile,to jest nie do wytrzymania,zaczynasz płakać i po jakimś czasie dochodzisz do wniosku,że te łzy niczego nie zmienią, w niczym nie pomogą...zasypiasz,śnisz o Nim ,budzisz się i przeżywasz ten piękny sen,że byliście razem .
W ciągu dnia zajmujesz się czymś innym ,na chwilę o Nim zapominając.Nadchodzi kolejny wieczór ,niczym nie różniący się od pozostałych i tak przez następne kilka dni.
Aż w końcu zapominasz,lecz nie na długo ,do momentu ujrzenia Go,wystarczy ułamek sekundy i znów nachodzą myśli i ten straszliwy ból,że nie możesz Go mieć ...

Kiedyś buzia mi się nie zamykała, gadałam bez przerwy...
A teraz? Są dni kiedy słowem się nie odezwę.
Dlaczego? Myślę, że to jedyny sposób aby z nikim się nie pokłócić. Pewne sprawy lepiej jest przemilczeć ...

Jeśli znajdziesz gdzieś szczęście, to proszę zwróć mi je. Bo moje właśnie gdzieś się zapodziało ...