W świecie pośpiechu, zgięłku ulicy,
krzyku pogladów, rozmów emocji
jest taka cisza zamknięta w murach,
co myśl otuli i duszę wzmocni.

Powietrze modlitwą tu malowane
płynie przez świętość cudu Ołtarza.
Płomień świecy spokojem oddycha,
język błagalny na boży przetwarza.

Tu piękno sztuki natchnionej wiarą,
Bliskość Chrystusa w Skarbnicy Chleba
ramiona Matki, spojrzenia świętych,
wszystko tu tworzy namiastkę nieba.

Tu serce tupot w krok równy zmienia
pokora się budzi, ku czci się kłania,
rozpełzłe myśli klejają się w całość.
W tej ciszy dusza ciało dogania.

córa narodu
który
kapliczki przydrożne
świętych przystanki
znakiem krzyża
z pokłonem mija

córa narodu
którego
kobiet wianuszki
pod umajonym niebem [...]

ono
bilet trzyma już w dłoni
LOT-em w dalszy rejs się wybiera
promienie słońcu skróciło
noc w talii dumnie przybiera

dopóki ono berło dzierżyło
ona szczuplutka była jak osa
gdy tylko w plecak je włożyło
ta już zadziera do góry nosa

wyjęła płachtę, na dzień nasuwa
kradnie minuty i godziny
oziębia, schładza, czasem zarządza
robi niewinne do swej gry miny

a ono spakowało wakacyjne miłości
dogasiło ognisk płomienie
plaże wiatrem gustownie zamiotło
odleci, pozostając wspomnieniem

Fraszka
Kto opłacany z sakwy sąsiada,
musi tak gadać, jak i on gada.

Gdzie byłabyś dzisiaj Polsko,
jakim krajem byś była,
gdyby tych istnień milionów
tętniła w Tobie siła?
Gdzie byłaby Twoja nauka,
myśl techniczna, medycyna,
gdyby machina wojenna
inteligencji nie wypleniła?
Jak nowoczesną byś była,
jak byś dziś wyglądała,
gdyby miast Twoich bestia
z ziemią nie zrównała?
Ile więcej byłoby w Tobie szczęścia,
ile łez mniej wylanych,
ile dobra i piękna,
dóbr nieoszacowanych?

Jaka byłabyś dziś Polsko
bez tych blizn krwawych śladów?
Jaka będziesz Polsko
politycznych układów?

Jestem piękno i wciąż istnieję
w kropkach biedronki,
w paskach osy.
Siedzę na kwiatku
i się śmieję,
śmieję się w niebogłosy.
Ty szukasz mnie, człowieku
tam, gdzie mnie nie ma.
Kwiaty depczesz, ptaki płoszysz,
zajęty dłońmi obiema.
Przesuwasz ekran, wzrok wytężasz,
nie widzisz nic wokół siebie.
Gonisz za szczęściem, za jak największym,
a ono tuż obok ciebie.
W kropce biedronki się skryło,
na płatku róży ze mną przysiadło,
cichutko zanuciło:
"nie widzisz mnie człowieku
w maleńkim skromnym bycie,
więc nie goń, mnie też nie znajdziesz
nawet w luksusie i dobrobycie.

dobre serce
jak kwiatów wianuszek
różnorodnie pięknych
delikatnych
subtelnych
tu nie ma miejsca dla ostów
choć te
zachwycić potrafią
kwitnieniem
A.S.

Na północy nord stream
Dil Niemców z Putinem
Na południu Turów
Tu Niemcy z Bažinem
Na wschodzie uchodźcy
Plan Olka z Wołodią
Na zachodzie Odra
?
Antypolskie odium

gdzie wokół kubłów na miejskich osiedlach
kromki chleba o litość proszą
gdzie modne panie tej samej sukienki
nigdy dwa razy nie noszą

gdzie góry powstają z hałd dobrobytu
obliczonego na krótki czas
gdzie moda dyktuje żywotność odzienia
a na śmietnikach nadmiary szaf

gdzie oku szybko wszystko się nudzi [...]

Mój kolega Peoś
w dyskusji wyjaśnia:
"co było kiedyś, to problem starca
cóż, że na życie nie wystarczało
dziś na Majorkę mi nie wystarcza

nic, że pandemia świat ogarnęła,
że bestia wkroczyła do sąsiada
to wszystko nic, nie moja sprawa
ważny stan konta, zabawa, biesiada

mam jednak nadzieję - za rok wybory
głos muszę oddać i zmienić rządy
choć polityka to nie mój konik
mam swoje zdanie i poglądy

wiem nawet na kogo oddam głos
od lat poważam tego człowieka
bo Królem Europy był ten gość
więc z nim dobrobyt [...]