i stoją po dwóch stronach krzyża
licząc grzechy w paciorkach różańca

i dłonie takie zimne
chciałyby dotknąć tego, co niemożliwe

i tylko biel wydarta czerni
ma nadzieję na cud
...

bo tylko On potrafi
rozgrzeszać spojrzeniem

i dopóki chcesz być niewolnikiem zła
nie przygarnie cię
niebo

dobry człowieku

i zabierz mnie tam
gdzie Twoje usta grzeszą
nierzeczywistością chwil
może wtedy zrozumiem
dlaczego boli mnie

Twoje serce

to, że Bóg ubrał Ci skrzydła Anioła
nie znaczy, że nie widzę w Tobie
Człowieka...

:)

...a jeśli Cię nawet przemilczę
odejdę niemożliwością powrotu
i w boskiej oczywistości zanurzę

okna serca zostawię otwarte
pewnością przebaczenia
i drzwi, choćby tylko uchylone

...dla Ciebie człowieku wyznaczony czasem...

...bo przy Tobie moje myśli milkną
i nawet słowa stają się niewygodne
gdy odwracam nasz czas, spóźniony o dotyk

a kiedy zmierzysz świat i wrócisz
znajdziesz mnie tam, gdzie zgubiłeś samotność

i niepokorny szept ubierzesz w spokój o zapachu

mango...

i powiedz, że rozumiesz
dlaczego powietrze drży między nami
a ja będę żyć o jeden dzień dłużej
by poczuć Cię więcej

po trzecie

i przypnij mężczyźnie skrzydła
to zaraz chce

do nieba

:)

i nawet to spojrzenie twoje smutne lubię
kiedy ze złamanym skrzydłem
wybodywasz co głęboko schowane
stworzone na miarę wieczności

piękno człowieka

aniele

są ludzie, którzy walczą z całym światem
tylko po to, żeby wygrać siebie

a wystarczy pokochać
choć jednego
człowieka

:)

tam, gdzie rozmowy dojrzewają do słów
a słowa tracą przejrzystość nazw
gdzie deszcz brzmi czułą rozrzutnością nas
a ludzkie gesty kołyszą powietrze
szukając miejsc na spoczynek

tam, gdzie serce ma rację
ujmujesz mnie ciepło w rzeczywistość dłoni
nadmiarem uczuć dotykasz rzęs

nie pytam

dlaczego

po pierwsze

czułość
wlewasz we mnie

urosłam na tyle, by zerwać się do lotu
zmierzę świat i wrócę

w twoich dłoniach bezpiecznie mi

po drugie

bo jestem emocją, decyzją, nadzieją i lękiem
gdzie w szepcie świata ludzie siebie nie słyszą

a Ty uśmiechasz się miękko
i miłość tak zwyczajnie zaczynasz

od troski...

spojrzeniem dłuższym o czułość
bierzesz mnie w siebie
wymykam się szeptom i wracam słowem
gdy tulisz za mocno niepokój ust

nie mogę już uciec
bo z Twoich ramion nie mam gdzie

i nie chcę

i zabierz mnie tam
gdzie anioły kochają najmocniej
a wtedy opowiem ci

siebie