Nie istniejemy, nie ma nas.
Chociaż nikogo nie brakuje...
Jesteśmy oboje- ja jestem i Ty jesteś także.

Miłość jak jesień : ma dwa oblicza.
Ta złota, polska i listopad za oknem.

Miłość jak zima -Boże Narodzenie i śnieg biały
tyle, że czasem chlapa szara i mróz.

Miłość to wiosna pogodna, kwitnąca.
Lub ta gdy ciągle pada deszcz. Nie ruszaj się bez parasola.

Miłość to lato, o smaku poziomek słonecznych.
Szkoda tylko, że od upału przeważnie brak chęci.

Pragnęła jak niczego spełnić marzenia!
Mówiła dużo, robiła od niechcenia .
I tak obietnice składała porankom,
by raz, dwa odrodzić te myśli firanką.
Czasu zawsze jest niewiele -" Jak ja to zrobię, jak go podzielę?"
Siły też jej nie starczało, czyż to co robiła, to było za mało?
I tak już młodość jej przeminęła, w tym samym miejscu, nawet nie drgnęła...

Zapisane jest w niej życie i każdy z nas
jest na nieba szycie.
To Ci, co odeszli, Ci, którzy na inny świat przeszli...
To nasza miłość się pali, tak jasno, by widzieć ją z oddali!

Panie chwyć mnie za rękę, bo nie wiem jak stąpać.
Nie dojdę nad Jordan, by w nim się wykąpać...
Nie umiem się wznieść i ciągle upadam...
Nie doszłam na wyżynę, a mimo to spadam...
Chcę być dobra, lecz dobro ciągle się chowa.
Nie umiem czynić, pozostaje mi mowa.

Wątpię w siebie, w Ciebie także mi się zdarza,
wierz i kochaj, tak sumienie mi powtarza...
Czasem mam do Ciebie żal, smutek wypełnia każdą przestrzeń serca,
lecz zwiększona odległość nie pomaga, jest jak seryjny morderca...
Zabija mnie. Pomału. Krok [...]

Dobry Boże, zabierz ode mnie wiatr, bo już uginają mi się kolana.
Bez Ciebie upadnę i będę leżeć tak do rana.
A przecież wiesz, że boję się nocy, dlatego błagam, wzywam pomocy.
Dobry Boże, targa on mną na wszystkie strony,
widzę kruczoczarne wrony i łysych drzew korony.
Kochany Ojcze, nie pozwól by pochłonęła mnie woda,
Nawet, gdyby po mojej śmierci nikt nie powiedział szkoda.
Mój Panie, nie pozwól by ogień trawił moje ciało,
Lub się rozprzestrzeniał, gdy będzie mu mało.

Zamykam oczy, próbuję być w innym [...]

Ciągle toczę w głowie wielkie boje, z których krwawo wychodzi serce moje.
Jest to walka dobra ze złem, dla których moje życie zdaje się być tylko tłem.
Myśli przejmują nade mną kontrolę, odbierają wolność i pakują w niewolę.
Na przemian każą się kochać i nienawidzić.
Raz mam z innych szydzić, kiedy indziej płakać i za siebie się wstydzić.
Próbuję zło z mej głowy wygonić, a to, co dobre ochronić, obronić...
Ale już brakuje mi siły na walkę, myśli uczyniły ze mnie szmacianą lalkę...