aforystokrata

Wielcy ludzie pozostawiają po sobie w świecie pustkę, mali tylko spadki.

Gdy po śmierci będziesz kogoś czekał bardziej niż zmartwychwstania, oznacza to, że kochałeś.

Im w życiowej szarości potrafisz dostrzec więcej odcieni, tym w czarno-białym świecie zobaczysz więcej bieli.

Życie i śmierć to wigilie: w pierwszej czekamy z bliskimi przyjścia Boga, w tej drugiej czekać będziemy z Bogiem przyjścia bliskich.

Złudzenia są tym, co zostaje z kolorów ludzkich marzeń, gdy zgaśnie im słońce nadziei.

Plonu, którego wiara jest siewcą, nadzieja jest ziarnem , miłość jest żniwem.

Związek miłosny jest jak matematyczne równanie - im więcej w nim niewiadomych, tym trudniejsze jest jego rozwiązanie.

Aby stać się kompozytorem własnych myśli trzeba być melomanem ciszy.

W miłości każdą sytością jesteś o krok bliżej śmierci głodowej.

Przyjaźń różni się tak od miłości, jak biegłe czytanie od uczenia się kogoś na pamięć.

Słowa są jak letni deszcz: gęsto padają, szybko spływają i rzadko głębiej wsiąkają.

Lustra nie kłamały by aż tak bardzo, gdyby prawdę o urodzie mówiło nam światło.

Gdyby czyny miały być potwierdzeniem słuszności naszych słów, to wystarczyło by milczeć, do tego by nic nie robiąc mieć zawsze w życiu rację.