Przerażona tworzę swoje osobiste piekło Dantego .
Po drodze gubiąc pędzle Botticellego ,by w końcu wykraść skrzydła cherubiną Rafaela .
Przystaję na chwile w pejzażach Friedricha jednak tylko po to by za chwilę wpaść w kubistyczne zwierciadło Picassa .I znów nie udało się zostać paranoiczno-krytyczną muzą Salvadora .