Nie pozwól mi zmarznąć
I zmienić w lód,
Co ogniem jest,
Niech płonie w nas
I ogrzewa, póki czas.
Na wieczność, po kres,
Bądź siłą mą, iskrą,
W mroku fałszywych prawd;
Bądź światłem wśród cieni
I jawą gdzie sen,
Uchroń mnie od pustki
Co wypełnia mnie co dzień.
Przekaż żar, który jest w Tobie.

Upadłem, lecz podniosłem się.
Czuję siłę, mogę wszystko.
Mimo, że niedawno nie mogłem nic.
Mój gniew zmieni się w płacz.
Nastał czas odwetu.
Zemsta ma smak krwi.
Dumnym krokiem zmierzam przed siebie
By odebrać to co moje.
Za czas w mroku, pogardzie;
Gdy stracony w przepaść
Poznałem piekło,
Poznałem gniew „wielkiego”.
Czas permamentnej furii,
Moje rany goiły się długo.
Lecz teraz..
Widok zgliszczy buduje moje ego,
Ogień niszczy co napotka.
Moi wrogowie obracają się w proch.
Zdradziecka dusza nie zazna spokoju.
W czeluściach mych piekieł
Potworna bestia szczerzy kły
Kara nikogo nie minie.
Szykuj śmiertelniku się.. na gniew.