Zbytnia obfitość informacji zamula nam umysł, a zbyt wiele wrażeń może stępić gust. Kiedy kultura staje się zjawiskiem masowym, giną w niej rozróżnienia. Pozbawieni gustu, nie wyczuwamy już różnicy między wzniosłością a trywialnością, dobrem a złem.

Zdrowy związek dojrzałych ludzi opiera się na wolności i równości. Wolność oznacza prawo do swobodnego wyrażania własnych potrzeb i pragnień; równość natomiast oznacza, że każda z osób w związku istnieje dla siebie, nie dla drugiej osoby. Jeśli człowiek nie może wyrazić siebie słowami, nie jest wolny; jeśli musi służyć drugiej osobie, nie jest równy.

Dajemy pokazy miłości, współczucia i tolerancji, których w istocie wcale nie doznajemy. Taka pseudo-miłość daje człowiekowi poczucie słuszności, ale nie daje przyjemności. Nie wynika z antycypacji przyjemności, ale z moralnego obowiązku lub poczucia odpowiedzialności. Zachowanie tego rodzaju służy do ukrywania wręcz przeciwnych emocji. Pseudosymaptia osoby "cnotliwej" przesłania wypartą wrogość, fasada współczucia maskuje wyparty gniew, a udawana tolerancja kryje uprzedzenia.
Człowiek cnotliwy tłumi swoją potrzebę przyjemności, oddając pierszeństwo stworzonemu przez ego ideałowi doskonałości moralnej. Wypiera również poczucie winy, którego doznaje z powodu swych prawdziwych uczuć (...) Każdy, kto czuje się winny, nosi w sobie zarazem ukryte poczucie wyższości moralnej.

Tęsknota jest w tej samej relacji do miłości, co głód do apetytu (...) Różnica pomiędzy tęsknotą a miłością manifestuje się w sposobie bycia i zachowania. Kochanek antycypuje przyjemność, jego ciało jest przyjemnie pobudzone, rozgrzane i otwarte. Osoba stęskniona jest smutna i wycofana (...) Potrzebować kogoś i kochać go - to nie to samo. Potrzeba wiąże się z brakiem, miłość jest spełnieniem.

Tęsknota jest w tej samej relacji do miłości, co głód do apetytu (...) Różnica pomiędzy tęsknotą a miłością manifestuje się w sposobie bycia i zachowania. Kochanek antycypuje przyjemność, jego ciało jest przyjemnie pobudzone, rozgrzane i otwarte. Osoba stęskniona jest smutna i wycofana (...) Potrzebować kogoś i kochać go - to nie to samo. Potrzeba wiąże się z brakiem, miłość jest spełnieniem.

Nienawiść można określić jako ostygłą miłość. Proces ten nie jest gwałtowny; aby miłość ostygła, trzeba wielu rozczarowań.

Ludzie zajmujący się trenowaniem koni, wiedzą, że zwierzę, któremu złamano ducha, nigdy nie zostanie asem torów wyścigowych. Rodzicom, niestety, często tej wiedzy brakuje. Pewna kobieta, z którą pracowałem, opowiadała o swoich trudnościach w kierowaniu synem. Rzekła „Jeszcze go złamię”, z taką zaciętością, że zdałem sobie sprawę, ile wrogości żywiła do niego. Powiedziałem jej, że nie mogę z nią pracować, ponieważ nie mógłbym zaakceptować takiej postawy u kogoś, kto zwraca się do mnie o pomoc. Niewątpliwie sama została złamana gdy była dziewczynką, ale w żadnym stopniu nie usprawiedliwiało to jej postawy wobec własnego dziecka.