hmm, z jednej strony tak, z drugiej powierzchnia może odpychać, niezrozumienie wywoływać lęk. piękno może być ukryte głębiej - dostrzegamy je dopiero poznając coś/ kogoś itd ... lepiej. czy np. słynne równanie Einsteina lub równanie ruchu mechaniki kwantowej Heisenberga nie są piękne właśnie nie tylko ze względu na swoją elegancję ale przede wszystkim dla rozumiejących je i dostrzegających ukrytą w nich potęgę natury, naukowców?

Nie taki był mój zamysł.

Ja bym to napisał tak:
Życie jest piękne... póki nie zaczniesz ślizgać się po jego powierzchni.

Jeśli jest inaczej to nie wiem co miałaś na myśli.

Patrz niżej.

Chyba powinnam zmienić formę, bo jestem rozumiana opacznie.

Z mojego punktu widzenia jest dokładnie odwrotnie.
Kiedy się ślizgam to jest nudne.

I tak, i nie.

Powierzchnia jest tylko szybą, kto dotknął piękna przez szybę?

hm