Dziękuję Marcinie:)

Jacku... Amen!;)

Michale, to czego nie można pojąć czasem trudno ująć, dzięki;)

:)

Szaman;p

Tego bym sobie nie darowała, ale zawsze jeszcze możesz pisać;))

Alex o tej porze mów szeptem;)

Panowie, spokojnie!;)
Bardzo cieszę się z każdej rozmowy pod moją myślą, zwłaszcza jeśli ktoś ma inne poglądy:)
Pozdrawiam Was ciepło:)

Wątpienie w wieczność jest wiarą, że nic nie ma... to prawda.
Tylko czy taka wiara warta jest wyrzeczenia się wieczności?

Giulietko, prowadzenie dalszej rozległej rozmowy z Grzegorzem jest nie warte Twojego zachodu :) Wszak jest to człowiek, któremu się nie da przemówić do rozsądku. Będzie nadal błaznować pytaniami, które są sposobem na nudę. Pomysł może i dobry, ale sposób wykonania pokazuje jedynie jak daleko mogą być przesunięte granice żenady i prostactwa.

Moja wiara jest prawdziwa dla mnie, w to wierzę, to chyba oczywiste, że nie chciałabym wierzyć w kłamstwo...
Nazwałam to wątpieniem w odniesieniu, do tego co napisałeś o nieśmiertelności, ale zauważ, że widzę bliski związek między wiarą a wątpieniem, które jest lepsze od udawania, że się w coś wierzy.