i nic
proszę mi tu nie spamować

:)

he

i co
!

cisza - dla mnie może być czymś zarówno negatywnym, jak i pozytywnym, w zależności od kontekstu
a może jest i tym, i tym

w swej istocie cisza dopełnia się z muzyką, czy też "hałasem", masz rację jest tłem
jest też "nieobecnością", brakiem

w człowieku widzę tendencje do ciążenia ku tej "nieobecności," brakuje mu równowagi...
nie słyszy dźwięków, chce pozostać tylko tłem

ale pozostawiam dowolność interpretacji...

miłego popołudnia

dziękuję za wyjaśnienie

dla mnie, nie było to oczywiste
hmmm, nie wiem czy to nie nazbyt dalece idąca 'metafora', co oczywiście nie świadczy o jej wartości

dla mnie cisza jest czymś 'pozytywnym', pratłem dla dźwięku tak jak płutno dla obrazu może dla tego źle odczytałem twoją myśl

zazdawiam

kakofonia - też nie przepadam za tym słowem, bo źle się kojarzy...
ale nie mogłam znaleźć lepszego odpowiednika

hm...
Twoja ostatnia interpretacja najbardziej mi się podoba
choć miałam na myśli co innego
myślałam, że będzie to nawet zbyt oczywiste...

mój zamysł był taki:

człowiek nie dostrzega wszechobecnej melodii
nie słyszy też dźwięków, które są w nim
zagłusza je nierealnymi, pustymi wytworami własnej wyobraźni i pragnień, które nie "współgrają" z jego prawdziwą istotą
wypełnia się czymś, co nie istnieje, a napędza go ku autodestrukcji
ku ciszy...

dziękuję
i pozdrawiam ciepło

nie lubię słowa "kakofonia"
ładnie, ale ja rozumiem to tak:

'w kosmicznej kakofonii, człowiek opętany jest melodią'

lub tak:

'w kosmicznym szumie, tylko człowiek stara się być melodią'

a może:

'szum wszechrzeczy, który dla nas jest ciszą, przejawia boga'

i to będzie chyba dziś moja myśl
dzięki

pozdrawiam

...dziękuję, Madziu

wzajemnie ciepło pozdrawiam:)

To jest po prostu przepiękne!
Kradnę i pozdrawiam ciepło w ten wietrzny dzień;)