Uciążliwa nadzieja, że może tym razem skończy się jak w filmie. Że mimo wszystko oni do siebie pasują, że zrozumieją to w końcu, nie od razu, ale chociażby po latach. Że to będzie miłość ich życia. Cholerne łzy, które nie chcą płynąć z tego powodu. Jedynie słowami mogę płakać, przeklinać, marzyć, pocieszać się, zabijać i budować.